Kasteel De Torentjes, naar de fantasie van André Rieu
Dat André Rieu over een kasteel beschikt, zal niemand bevreemden, want dat past in het totaalbeeld rondom de wereldberoemde muzikant. Toch was het min of meer een toeval bij de aankoop. Met de inrichting en de tuin heeft hij zich vervolgens intensief beziggehouden.
Het gezin Rieu woonde al op St. Pieter, de tegenwoordig chique buitenwijk van Maastricht, toen het vlakbij gelegen kasteel De Torentjes vrij kwam, althans voor de helft. „We waren in Zuid-Frankrijk op vakantie toen onze accountant belde dat de voorzijde te koop kwam. We waren er niet echt naar op zoek, maar van de andere kant, die kans komt niet vaak voorbij. Dus dat hebben we toen maar gedaan”, zo herinnert Marjorie Rieu zich de aankoop.
Het kasteel stamt uit de zestiende eeuw en het verhaal gaat dat de beroemde Franse musketier d’Artagnan er ooit nog een ontbijt genoten zou hebben. Enkele uren later sneuvelde hij voor de poorten van de stad. In de twintigste eeuw was het kasteel in twee helften verdeeld, met dwars een muur tussen de voor- en achterzijde, zodat meerdere gezinnen erin konden wonen. „Dat was een raar gezicht, dus toen we de voorkant konden verkrijgen, hoopten we dat we ooit het hele kasteel weer in de oude staat konden terugbrengen”, vertelt Marjorie. En zo gebeurde enkele jaren later.


Architectuur
Hoewel zij het ‘hartstikke’ leuk vindt, is vooral André in de loop der jaren bezig met de inrichting en invulling. „Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in architectuur en bouwen. Dus hier heb ik me een beetje kunnen uitleven”, vertelt de musicus lachend.
Terwijl de bovenverdiepingen gebruikt gingen worden als kantoor – er werken daar tegenwoordig rond de twintig mensen – werd de benedenverdieping vooral ingericht om mensen te ontvangen en televisieopnamen te maken. Zo is er aan de oostkant een kamer met een lange vergadertafel bij de open haard in vooral bruine tinten. „Daar zijn al heel wat serieuze besprekingen gevoerd”, vertelt Marjorie.
De twee aangesloten salons aan de westkant, grenzend aan het binnenpleintje, zijn heel licht ingericht in een mix van Oostenrijkse, Beierse en Venetiaanse sferen. Met onder meer een ovale, sierlijke tafel met een tafelkleed met muziekinstrumenten erop afgebeeld. Met ornamenten aan de wanden en met barokke meubels. Er is geen ontwerper aan te pas gekomen, het meeste is door André zelf bedacht. „Deze ruimten waren eerst heel donker, heel somber, dat past niet bij mij. Die paar rode klassieke stoelen en die bank zag ik in de etalage staan bij V&D, ter versiering. Die kon ik voor een prik ophalen. Andere stoelen heb ik in Zuid-Duitsland gevonden. En ik hou van bladgoud, dus dat is hier veel gebruikt.”

Oranjerie
In het oog springen de twee schilderijen van André en Marjorie in hun jonge jaren. Glanzende zijden gordijnen maken het geheel af. Vanuit deze kamers heb je uitzicht op de fontein buiten en op de grote oranjerie die André naar Frans voorbeeld heeft laten bouwen, met erin tropische vogels en planten. „Ja, ook een fantasie die ik de ruimte kon geven.”
Vanaf het binnenplein heb je een mooi uitzicht op de kerk van St. Pieter boven. En onder een poortje doorlopend kom je in een groter stuk tuin met aan de andere kant uitzicht op de Maas. Aan de rand is er een stenen gang met bogen, gelijk een klooster, alsof je in het oude Italië bent. Daar heeft ook een mooi wit beeld in de vorm van een vrouwelijke tors een plek gevonden. „Dat heb ik ’m nog cadeau gedaan”, vertelt Marjorie. „André heeft wel iets met kloosters, hij zou er in kunnen leven, maar dan wel in een nonnenklooster. Ik had het beeld als surprise ingepakt in kleren van een non, haha.”
Buiten nog veel meer bloemen dan binnen. André Rieu houdt van bloemen. Veel rozen, maar ook rododendrons en andere vaste planten. De vaste tuinmannen hebben er genoeg werk aan. Want het moet mooi zijn en kloppen tot in de details. Niet alleen op het podium, maar ook in het rond het kasteel. Op de onderstam van een oude, gestorven en afgezaagde boom, verrijst nu een groot beeld van d’Artagnan, om zo de geschiedenis compleet te maken.

