Tommie’s in de zorg
We hebben meer Tommie’s in de zorg nodig. Tommie is een verpleegkundige, die in 2010 zijn intrede deed in de zorg. Hij mislukte als beginnend ICT’er en marketeer en probeerde als laatste redmiddel toch maar de zorg. Op advies van zijn moeder nota bene. Nu, 11 jaar later, is hij het grote voorbeeld voor de sector die zo ongelooflijk onder druk staat. De oplopende coronacijfers zorgen voor een nieuw kritiek punt in de zorg. Ruim anderhalf jaar corona leidt tot extreme verzuimcijfers onder het personeel enerzijds en extra druk op de reguliere zorg anderzijds.
Dus: prikken en aan de regels houden. Het lijkt simpel, maar is het blijkbaar nog steeds niet. We discussiëren, debatteren en demonstreren liever dan dat we samen echt verder willen komen.
Intussen rekruteert de zorg verder. Met (terechte) stigma’s over hoge werkdruk en beperkte salariëring als tegenwind. “Maar het gaat over zoveel meer dan dat”, stelde Tommie in een interview dat ik deze week met hem had tijdens een banenmarkt in de zorg.
Tommie begon ooit in de zorg met lichte tegenzin, in de veronderstelling dat ie alleen maar met ‘billen wassen’ bezig zou zijn.
Tommie is daarmee de nieuwe ambassadeur in de zorg, die stelt dat er heus reden tot klagen is, maar dat er nog veel meer reden is tot juichen. De waardering en voldoening, de levensverhalen van cliënten en de intieme momenten brengen Tommie iedere dag zoveel meer dan die extra euro’s. “Al zou het niet slecht zijn om de zorg beter te betalen natuurlijk, maar daar moet de discussie niet altijd over gaan”.
Tommie begon ooit in de zorg met lichte tegenzin, in de veronderstelling dat ie alleen maar met ‘billen wassen’ bezig zou zijn. Zijn vrienden, die werkten in de ICT en marketing, lachten hem uit. Wie wil dat nu? Tommie dus… In de wijkverpleging en in een hospice.
Hij geniet van zijn werk, is inmiddels met tienduizenden volgers en drie geschreven boeken heel populair. Zijn vrienden maken nog wel grapjes over de billen, maar zien inmiddels de held in hem. Toch maakt Tommie zich ook zorgen, want hij wil zijn werk kunnen blijven uitoefenen en kwaliteit blijven leveren.
En hij wil realistisch en optimistisch verhalen blijven delen. En daar ligt een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Wij, om de regels te handhaven en samen die oplopende cijfers proberen te drukken, zodat hij met al die andere zorgverleners kwalitatief werk kunnen blijven leveren. En dat we daarmee uiteindelijk weer meer Tommie’s spontaan zien opstaan om ons straks te helpen, als we het nodig hebben. Zo zorgen we voor elkaar.