Lachwekkende dierenverhalen
Dansende honden en katten, bewegend op een ritme van een nieuwe muziekparodie op Donald Trump’s uitspraak in het eerste verkiezingsdebat deze week. Ik ga dus heel goed op de filmpjes die nu overal op social media verschijnen. De een nog grappiger dan de ander. Amateurfilmmakers gaan helemaal los en maken er complete hilarische muziekclips van.
De aanleiding is natuurlijk minder lachwekkend. Een ex-president met een karrevracht aan juridische aanklachten, die het thema ‘Haïtiaanse migratie’ afdoet met de opmerking dat in de straten van Springfield Ohio ineens huisdieren worden opgegeten: ‘They are eating the cats, they are eating the dogs…’
Tegenkandidaat Kamala Harrris kon haar lach nauwelijks bedwingen. En toen de debatleider enkele uitspraken ‘fact-checkte’ en Trump confronteerde met het feit dat er in Springfield géén opvallende meldingen zijn gemaakt van vermiste huisdieren (laat staan van opgegeten huisdieren!) verweerde Trump zich enkel met de mededeling dat ‘hij dat toch echt op tv had gehoord…’ De politiek van een wereldleider in een notendop.
En zo maken we ons op voor een even vermakelijke als ongemakkelijke strijd om het Amerikaanse presidentschap, die (als we de ware kenner moeten geloven) toch weer ongelooflijk spannend wordt. Want stupide uitspraken over cats and dogs doen voor veel Amerikanen geen afbreuk aan hun loyaliteit aan Donald Trump, de man die de laatste verkiezingen nog altijd als frauduleus bestempelt en zijn eigen aanhangers hun gang liet gaan tijdens de Capitool-bestorming, een dieptepunt in de Amerikaanse geschiedenis.
Je vraagt je soms toch echt af of het nog goed komt in deze wereld. Waarin door toedoen van groeiend rechts-populisme Duitsland van ‘Wir schaffen das’ naar ‘Wir schliessen das’ gaat. Onze oosterburen gaan grenscontroles intensiveren, hartstochtelijk toegejuicht door onze eigen regering. Waar gaan we heen?
Harris concludeerde terecht dat Amerika nu staat voor de keuze om vooruit te gaan of om terug te keren naar oude tijden. En hoe smakelijk ik soms kan lachen om die maffe filmpjes, zo beschaamd voel ik me als ik lees dat ook wij het globale asielprobleem denken op te lossen met simpele grenscontroles.
Dinsdag spreekt onze koning de troonrede uit, de eerste namens dit nieuwe kabinet. En je hoopt toch op een Troonrede van perspectief, hoop en verbinding. Als voorbeeld en vooral tegenwicht van wat er aan de andere kant van de oceaan door een voormalige president wordt geroepen. En ook dinsdag reken ik op heerlijke satirische Hollandse filmpjes als reactie daarop. Waar ik dan ook smakelijk om mag lachen. Als het maar niet om de beperkte inhoud is…