De eerste vraag

Zelfs speelvriendjes van mijn zoontje onderbraken op straat hun voetbalpotje om naar de premier te luisteren. Moet toch niet gekker worden. Als er iets is dat deze Coronacrisis teweeg brengt, is het wel het vertrouwen in de politiek, of op zijn minst ‘interesse’. Dat we met chips en borrelnoten gefascineerd zitten te wachten op onze premier.

Niet dat er heel veel nieuws te melden was. De helft was al bewust of onbewust gelekt.  ‘Bewust’ las ik in De Limburger de dag erna. ‘Het water werd al op temperatuur gebracht’,  liet een ervaren communicatiestrateeg weten.  Uitstekende tactiek.  Een onprettige boodschap laten lekken, zodat je daarna enkel en alleen die boodschap nog maar hoeft te bevestigen.

Rutte leverde een strakke presentatie, alweer. Alsof daar geen sleet op zit. Al weken is hij in vorm, geen tekenen van verval te zien. Zelfs zijn haren zitten nog steeds perfect, hoe dan?!

De laatste woorden werden uitgesproken en de NOS krijgt als eerste de kans om de vraag der vragen te stellen. En ik ben altijd onder de indruk van die verslaggevers, meestal behorend tot het elitecorps van de verslaggeverij.  Als regionaal verslaggever ken ik die druk (op kleinere schaal), die soms ook echt verlammend kan werken. Je collega’s zitten naast je, een regisseur op je oor en (in dit geval) 8 miljoen kijkers met 8 miljoen meningen….

En je hebt jezelf voorgenomen dat je niet alles voor zoete koek gaat slikken. Alles was al uitgelekt, dus er moest een scherpe vraag komen. En dat snap ik best. Want de horeca wordt zwaar teleurgesteld en de boodschap van het kabinet was voor velen een nekslag.  En de detailhandel blijft ook in dezelfde klappenhoek zitten.  En zo nog een bataljon aan mensen wiens levenswerk in recordtempo wordt afgebroken.

Dus je wilt dan ook niet te mild zijn in het aannemen van de vervelende edoch noodzakelijke boodschap van Rutte en co.

En dus kwam op het moment suprême de krachtige vraag eruit: ’Al weken zegt u dat Nederland zich voorbeeldig gedraagt, en wat krijgen de mensen ervoor terug? Nog eens drie weken verlenging.  Hoe rijmt u dat?’

Waarop Rutte met de armen in de lucht enkel antwoordde:  Het virus? De arme verslaggever, die zich goedbedoeld opwierp als stem des volks,  werd bedolven onder een dikke laag kritiek. En zo kreeg Rutte precies wat hij nodig had.  Een lelijke boodschap in een verder afgesproken en bekende wedstrijd en de journalistiek die het had gedaan.

Waaw, dat gaat zelfs deze beginnende communicatiestrateeg ver te boven. Hoed af.