Pura vida
Gisterochtend werd ik in de vroege ochtend verrast. Ik kreeg een paar appjes over ‘het artikel in de Limburger’.
Ik wist van niks. De krant bleek een portret te hebben gemaakt, met mensen in mijn omgeving, zakelijk en privé. Zo lieten collega Raymond Kerckhoffs en inmiddels ook collega Tom Dumoulin een paar mooie woorden achter.
En tot mijn verrassing werd mijn lieve zus ook bevraagd. Over onze historie met vreugde en verdriet. En mede door dat verdriet ook ons gezamenlijke gevoel voor het leven.
Ik was zelf net klaar om een nieuwe hardloopronde te maken. In de Spaanse Pyreneeën, waar ik voor Eurosport actief ben in La Vuelta. Dat doe ik hier minstens om de dag. Even het hoofd leegmaken en nieuwe energie opdoen.
Soms een hele overwinning. Ik heb een leger aan demonen die me telkens vragen toch even te blijven liggen, even niks te doen of een extra koffie aan de ontbijttafel te nuttigen. ‘Uitslover!’
Het mooie is dat eenmaal de demonen verslagen zijn, en de eerste kilometer erop zit, de engelen hun werk doen.
Dorp in en uit, berg op en af, door de bossen of langs een boulevard. De ochtendronde is altijd de moeite waard. Juist om die nieuwe ervaringen op te doen en de regio nog meer te leren kennen. Kleine dingen te zien.
Niks doen levert ook niks op. Leven, ademen, kijken en luisteren.
Het is een zonnig weekend in Limburg. Het is zondag. De zomer zomert nog een beetje na. Dus trek erop uit. Hard of niet hard lopend. Even ogen en oren open en je omgeving opnemen. Soms is het leven simpel. La pura vida. Maakt best gelukkig.