Puberale interpunctie-allergie
Als startende pubervader is het een leerzame week geweest. Zo hoorde ik van mijn 12-jarige brugklas-dochter dat leestekens volledig uit den boze zijn. Ja (komma) (dubbele punt) dat leest u goed (uitroepteken)
In een van haar vele app-groepjes moest ze met een aantal meiden invulling geven aan een sportactiviteit. De besluiteloosheid van die lieve meiden in de groep maakte me nogal ongeduldig. En dus eiste ik, als initiatiefrijk ondernemer, enig leiderschap en daadkracht van mijn dochter. ‘Lieverd, jullie praten langs elkaar heen en nemen geen besluiten. Eén van jullie moet nu even het voortouw nemen en een voorstel doen’.
Mijn dochter keek me aan met een blik van intens medelijden. ‘Waar ik me in hemelsnaam druk om maakte’.
‘Schaterlachend zegt ze dat leestekens noch hoofdletters in hun app-teksten worden gebruikt.’
Inderdaad, een 12-jarige is niet bezig met structuur of besluitvaardigheid. Waar heb ik ooit in het leven die afslag gemist, denk ik in een moment van bevestigd zelfmedelijden.
En toch kan ik me niet beheersen en dring ik haar enige besluitvorming op. ‘Zal ik anders even iets tikken om enige orde in deze app-pulp-chaos te scheppen zodat jullie verder kunnen?’ “Ok dan….”
Dus begin ik in mijn beste tienerstijl Nederlands. ‘Hé!’
“STOP, je gebruikt een hoofdletter…. Dat doen we nooit in apps…..”
Ok, dacht ik. Nieuwe poging: ‘hé, ik heb een idee. Wat als we….’
“Neehee…. Met die leestekens weten ze al helemaal dat jij dit nu schrijft…”
Nu kijk ik haar meewarig aan? ‘Hoezo?’ Schaterlachend zegt ze dat leestekens noch hoofdletters in hun app-teksten worden gebruikt. Want een punt aan het einde van een WhatsApp-bericht zou agressief en intimiderend overkomen.
dus ik maakte die tekst af zoals ze dat wilde niet dat ik er zelf nog iets van begreep maar kennelijk was dit de manier om met elkaar te praten en zo geschiedde het voorstel werd overigens wel geaccepteerd dat dan weer wel
Lees die vorige alinea nog gerust eens terug. Dat is toch nergens goed voor. Maar het blijkt dus inderdaad uit onderzoek van Leidse taalkundigen dat Generatie Z (kids na 1995 geboren) die punten intimiderend vindt. Het wordt zelfs als een teken van woede gezien.
Als ik bovenstaande lees, moet ik wel razend zijn. En als journalist, met geregeld een toetsenbord voor mijn neus, is die puberale interpunctie-allergie mij een doorn in het oog. ‘Juist die leestekens zorgen voor structuur, voor sfeer en soms zelfs nuance. Die in deze polariserende wereld toch al vaker verloren lijkt’.
‘Echt, waar maak je je druk om? Ik vind die dingen gewoon onnodig en er zijn belangrijkere zaken in de wereld”. (stilte)
Na de Republikeinse conventie, een mishandelde docent op een middelbare school of zelfs de start van de Tour de France in rood coronagebied heb ik daar inderdaad niets tegen in te brengen.
Punt, uitroepteken.
