Lintjes-plensbui, waarom waardering niet hoeft te wachten op Koningsdag
Ah, de lintjesregen. Elk jaar weer vallen ze met bosjes uit de lucht, op Koningsdag of nét ervoor, op de revers van mensen die ‘zich op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de samenleving’. En begrijp me niet verkeerd, dat is prachtig. Maar tegelijkertijd roept het ook vragen op. Want wie bepaalt eigenlijk wat ‘bijzonder verdienstelijk’ is? En waarom krijgen sommige mensen dat lintje wel, terwijl anderen jarenlang in de coulissen hun ziel en zaligheid geven, zonder ook maar een enkele vermelding?
Er zijn de helden die stil blijven, zelfs als de wereld zou moeten applaudisseren. De man die al veertig jaar trouw de ledenadministratie van de lokale turnclub bijhoudt. De vrouw die dagelijks een oogje houdt op haar bejaarde buurvrouw. Ze doen het niet voor de eer, maar zouden we ze dan niet júist daarom moeten eren?
Aan de andere kant zijn er ook de bekenden. De zangers, sporters, BN’ers die hun gezicht regelmatig op TV tonen. Zij krijgen hun lintje vaak op basis van zichtbaarheid, impact, een carrière die ‘bij het volk leeft’. En ja, ook dat kan waardevol zijn. Maar wanneer we beroemdheid gelijkstellen aan verdienste, lopen we het risico de stille krachten over het hoofd te zien.
Waardering is geen jaarlijks evenement. Het is een dagelijkse noodzaak.
En dan heb je nog de mensen die bedankt zeggen, vriendelijk maar beslist, omdat ze zich ongemakkelijk voelen bij het idee. Niet per se koningsgezind, of gewoon niet gewend om in het middelpunt te staan. Want een lintje is ook een politiek symbool geworden. En dat maakt het soms lastig om de pure waardering erachter nog te voelen.
Dus misschien is het tijd voor een bredere regen. Geen officiële ceremonie, geen lintje uit naam van de koning, maar eentje uit onze eigen naam. Een symbolisch lintje, een arm om de schouder, een taart met een kaart. Een moment waarop we zeggen: “Ik zie wat je doet en ik waardeer het.” Want waarom zouden we wachten tot eind april? Waardering is geen jaarlijks evenement. Het is een dagelijkse noodzaak.
Een kaartje, een compliment, een klein feestje voor iemand die het verdient. Want zo maken we van lintjesregen een échte plensbui van erkenning. Niet alleen voor de enkeling op het podium, maar voor al die mensen achter de schermen. En dát is pas koninklijk!
Wie zou jij vandaag je lintje geven?
