Over de balk in Balkbrug: miljoenen en goede doelen
Het is januari, de maand waarin goede voornemens nog springlevend zijn, de kerstboom op straat ligt, en iedereen ineens postcodeloterijdeskundige blijkt te zijn. Dit jaar staat het Overijsselse Balkbrug in het middelpunt van de aandacht. Een dorp waar normaal gesproken vooral koeien in de wei staan te dromen, maar waar het nu ineens gaat over miljoenen euro’s, splinternieuwe auto’s en luxueuze vakanties naar exotische oorden.
Stel je voor, je woont al jaren in Balkbrug. Je weet precies wie de beste boerenmelk verkoopt, welke buurman op zondag de barbecue aansteekt en waar je zonder schuldgevoel je fiets ongeplaatst kunt achterlaten. Maar dan valt de PostcodeKanjer op jouw straat. Champagnekurken knallen, iedereen springt een gat in de lucht, behalve die ene buurman die geen lot had.
Persoonlijk heb ik ook zo mijn geschiedenis met de Postcode Loterij.
Want dáár zit hem de pijn. Je buren schaffen een glanzende SUV aan en boeken een luxe cruise, terwijl jij in je oude barrel met piepende remmen blijft rondrijden. Je staat erbij, je kijkt ernaar, en je mag vooral blij zijn voor iedereen. Maar eerlijk is eerlijk, je voelt het ergens knagen: waarom zij wel en jij niet?
De miljoenen in Balkbrug brengen niet alleen blijdschap, maar ook risico op verdeeldheid. Want hoe goed je ook met elkaar overweg kon, die jackpot scheidt ineens de schapen van de geiten. Of eigenlijk: de lotenhouders van de non-deelnemers.
Persoonlijk heb ik ook zo mijn geschiedenis met de Postcode Loterij. Jarenlang speelde ik trouw mee, met een hoofd vol dromen over gouden stranden en luxe auto’s. Wat kreeg ik? IJskoekjes, plantenzaden en ontbijtkoeken. Leuk hoor, maar mijn bankrekening bleef onaangeroerd. Dus besloot ik te stoppen. Geen lot meer voor mij.
Totdat… die jackpot weer ergens in het nieuws verschijnt. Ik voel die twijfel alweer opkomen. Wat als? Wat als het volgende keer wél mijn postcode is? Die marketingstrategie is zó sterk dat zelfs ik, die dacht immuun te zijn, weer begin te zwichten. Het ultieme verdienmodel: mensen laten betalen uit angst om buiten de boot te vallen.
Nu is het overigens iets te makkelijk om enkel cynisch te doen over de Postcode Loterij, want laten we niet vergeten dat ze ook goed doen. Zo doneren ze jaarlijks honderden miljoenen euro’s aan goede doelen als Natuurmonumenten, het Wereld Natuur Fonds, Amnesty International, of het Nationaal Ouderenfonds, dat eenzaamheid onder ouderen bestrijdt.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden. Door mee te spelen, draag je dus indirect bij aan al die mooie initiatieven. Misschien win je zelf geen miljoenen, maar je helpt wél de wereld een klein stukje beter te maken.
En in Balkbrug? Daar zullen ze over een paar maanden merken of die miljoenen een zegen of een vloek waren.
En ik? Zolang de jackpot niet op mijn straat valt, slaap ik rustig. Maar voor de zekerheid… misschien toch maar weer een lot kopen? Voor mezelf én andere goede doelen uiteraard.
