In het Krijt bij het Krijt
Ik kwam deze week toevallig op nogal wat duurzaamheids-bijeenkomsten. Vrijdag, bij de ingebruikname van 1700 zonnepanelen op het dak van het MVV-stadion bijvoorbeeld. Gisteren met een discussie over het Krijt in de Groeve van Maastricht, dat jaren werd uitgehold door ENCI voor het cement van onze nationale wederopbouw. En nu opnieuw moet worden ingericht.
We staan in het krijt bij de natuur. Zoveel is duidelijk. Dus waren er deze week veel initiatieven om dat Krijt te behouden. Zo leidde ik woensdag een discussie met 19 Euregionale gemeenten om te bepalen of het Krijtland zo uniek is, dat er een Unesco-status op moet worden geplakt.
Want het Krijt-of Mergelland is bijzonder. De miljoenen jaren oude mergelgronden hebben belangrijke waarden. Economisch alleen al. Jarenlang leefden we ervan. Of we er nu cement van maakten of gereedschappen. Of we er champignons verbouwden of gewoon er met vele toeristen werden rondgeleid.
Het unieke karakter moet worden behouden. De jeugd moet de verhalen doorvertellen. Limburg, aan de buitengrenzen gesteund door Aken, Tongeren en Visé moet het gebied internationaal aanprijzen, goed benutten en vooral beschermen.
Maar is het voldoende voor de 19 Euregionale gemeenten om er een Unesco-Geopark-status aan te verbinden? Als Zuid Limburger ben ik bekend met het mergel en laat ik vol trots bezoekers ‘van buiten’ de grotten zien in Bemelen of de mergelhuisjes in het heuvelland. Maar kent iedereen echt de historie van de mosasaurussen? Gaan mijn kinderen de verhalen van het Krijt ook doorgeven aan hun kinderen straks? En zullen die kinderen dan net zo trots zijn en er daarom net zo goed voor zorgen?
Die formele Unesco-status, weliswaar betaald door de burger (of maatschappelijke organisaties) zorgt in ieder geval voor dat behoud. Dat doet zo’n gek bordje alleen al.
In een wereld waarin Nederland onderaan staat op de Europese lijst van duurzame energieopwekking, zijn alle middelen geoorloofd in het kader van behoud van bijzondere natuurgebieden. Ook als het zo’n gek gekunsteld label is als een Unesco-Geopark. Een ander label mag wat mij betreft ook. Dat laat ik graag aan de politiek. Als behoud maar voorop staat.
Want na vele jaren ervan geleerd en geleefd te hebben, staan we in het krijt bij het Krijt.
