Staying Alive
Een dappere actie van David Jongen, bestuursvoorzitter van de Zuyderland-ziekenhuizen, om aan te kondigen dat ze zelf dan toch maar met AstraZeneca gaan vaccineren, ook al gaat dat in tegen het besluit van minister Hugo de Jonge, om dit vaccin alleen nog maar aan 60-plussers te geven.
Ik denk dat inmiddels elke ziekenhuisdirecteur en andere professional in de gezondheidszorg klaar is met de incapabele minister. Een vriendelijke man, die echter alle achtergrond, kennis en overzicht ontbeert om de enorme coronacrisis op te lossen.
Op een gegeven moment, zeker als mensen onnodig overlijden, moet je durven zeggen: tot hier en niet verder. Jongen deed dat en ziedaar, onder druk wordt alles vloeibaar, want een paar uur later kondigde het ministerie aan dat de ziekenhuizen extra doses BioNTech/Pfizer krijgt. Om zodoende de meest schrijnende toestanden aldaar nog enigszins te verzachten.
Een minister-president die ziet dat zijn minister het niet aankan, dient de leiding over te nemen en van ’s morgens tot ’s avonds te werken aan het enige redmiddel: vaccinatie.
In het bedrijfsleven zou zo’n slecht functionerende functionaris als De Jonge al lang naar huis zijn gestuurd, maar in Den Haag werkt dat anders. Daar gelden politieke belangen en die gaan zelfs boven het redden van mensenlevens.
In de meeste landen is de coronacrisis ‘Chefsache’, in Nederland niet. Mark Rutte laat bijna alles over aan De Jonge. Blijkbaar heeft hij belangrijkere zaken aan het hoofd, zoals hoe de nieuwe politieke verhoudingen eruit moeten komen te zien en hoe hij zelf op zijn stoel kan blijven zitten.
Hij gaat vooral achteloos met de coronacrisis om, alsof dat iets is voor tussendoor. Zijn gezamenlijke persconferenties met De Jonge hebben steeds minder waarde. Dan worden allerlei maatregelen en versoepelingen aangekondigd met concrete data erbij, en een paar dagen later zegt hij tussen de soep en de aardappelen door dat hij dat nog niet ziet gebeuren.
Natuurlijk, hij is ook afhankelijk van de cijfers en het is nu eenmaal zo dat de ziekenhuisbezetting door coronapatiënten nog niet echt wil zakken. Maar ga dan niet allerlei beloften maken als je die toch niet waar kunt maken. En veeg je agenda schoon om te werken aan die éne allesbevrijdende oplossing: sneller vaccineren door een veel efficiëntere organisatie. Maar nee, dat is kennelijk geen prioriteit. En bij elke beslissing verschuilt de premier zich achter het OMT (het Outbreak Management Team), waardoor hij zelf geen verantwoordelijkheid hoeft te dragen.
De mensen in het land moeten dan maar weer voor de zoveelste keer als kleuters in de klas worden toegesproken, dat ze moeten gehoorzamen en geduld moeten hebben. En verder niks.
Deze week heb ik heel wat mensen uit de horeca en de winkelbranche gesproken. Die kijken niet meer naar de persconferenties, ze geloven niet meer wat daar gezegd wordt. Natuurlijk is de situatie nog altijd ernstig en kan niet alles zo maar even naar ‘normaal’. Maar om de mensen dit voorjaar te blijven opsluiten thuis, dat is onacceptabel.
Jazeker, er zijn forse steunmaatregelen, maar menig bedrijf redt het daar niet mee. En er zou ook meer oog moeten zijn voor alle psychische nood bij mensen die er onderdoor gaan. Voor kinderen die thuis in een ellendige situatie zitten en niet meer naar school mogen.
Een minister-president die ziet dat zijn minister het niet aankan, dient de leiding over te nemen en van ’s morgens tot ’s avonds te werken aan het enige redmiddel: vaccinatie.
Ik sprak gisteren een vriend die in Wallonië zijn eerste Pfizer-vaccin kreeg. De locatie was in een armetierige sporthal in een ‘sociale buurt’. Maar het personeel was vriendelijk, de doorstroom verliep goed. En op de gang naar buiten schalde het nummer ‘Staying Alive’ van de Beegees met een stevige beat uit de geluidsboxen. Toepasselijker had het niet gekund.
Als een ware John Travolta stapte hij in zijn auto en al zingend reed hij naar huis. Er is hoop, als we maar gas geven.
