Worden boeren echte cowboys?
Dat was een van de discussies deze week. Heeft ‘het volk’ nog voldoende sympathie voor de protesterende boeren, nadat ze niet alleen het verkeer in het honderd lieten lopen, maar ook met de tractor een provinciedeur hadden weggedrukt, een doodskist voor Jesse Klaver hadden rondgereden en hadden afgekondigd dat ‘de overheid niet meer bepaalt wat er moet gebeuren.’
Tja, ik snap de boeren wel, dat ze niet zitten te wachten op alle adviezen en principes van de yuppen uit de grote steden in de Randstad, die doorgaans het verschil tussen een kip en een haan ,of tussen een populier en een eik niet weten. Die hebben meer verstand van poeders en pillen dan van natuurproducten, waar de boeren mee werken.
Jawel, boeren staan doorgaans dichter bij de natuur. Zeker weten. Van de andere kant is het boerenbedrijf, mede aangejaagd door Brussel, verder van de natuur af komen staan. Het devies was dat de boerenbedrijven vooral moesten ‘opschalen’. Groter en groter. Met stallen van honderden tot duizenden koeien en varkens. Maar dan worden het heuse mestfabrieken. Die beesten komen nauwelijks nog buiten, alles moet efficiënter. Vroeger joegen de boeren bij ons in het dorp de koeien over de straat van het ene weiland naar het andere. Leuk was dat om te zien. En iedereen vond dat normaal, want dit was de meest efficiënte manier van verplaatsen. Die koeienvlaaien op de straat, daar stoorde niemand zich aan. Maar nu zijn er allemaal regeltjes wat allemaal niet meer mag.
Dus ook ik voel de sympathie voor de boeren. Maar van de andere kant mag je wel degelijk kritisch kijken of de boerenbedrijven vandaag de dag functioneren zoals we zouden wensen. Daarbij is duurzaamheid en dus ook stikstof nu eenmaal ook een thema. Een ingewikkeld thema trouwens. Enerzijds moesten de boerenbedrijven groter, en nu zijn ze te groot. Ga er maar aan staan.
De satellietbeelden geven pijnlijk duidelijk aan dat Nederland wel degelijk een serieus stikstofprobleem heeft en dat de grote boerenbedrijven daar ook een veroorzaker van zijn, maar niet alleen zij.
Er zal diep nagedacht moeten worden hoe je de landbouw en veeteelt weer dichter bij de natuur kunt brengen. Dat vereist veel denkwerk en het zoeken naar compromissen. Voor al die nuance is dezer dagen weinig plaats. Geleidelijke oplossingen moeten te vinden zijn, maar hebben we daar nog tijd voor?
Het machtsvertoon met die grote tractoren, je kunt er weliswaar het hele land mee plat leggen, maar je zou er op termijn wel eens het tegendeel mee bereiken, dat je de sympathie verliest.
De boeren en ook de klimaatactivisten (in de milieudiscussie geen medestanders) moeten oppassen niet dezelfde kant op te gaan als de gele hesjes in Frankrijk. Die hadden eerst ook de sympathie van het volk, omdat ze opkwamen voor ‘de kleine man’. Maar nadat ze wekelijks de Champs Elysees in Parijs gingen afbreken, was het gedaan met die sympathie. En werd hun invloed minder. Zover is het zeker nog niet met de boeren en hun gele zwaailichten Ik denk juist dat hoe ingetogener en inhoudelijker de acties, hoe meer indruk ze zullen maken.
____________________________________________
Abonneer je op Chapeau Magazine
Sluit nu een jaarabonnement af voor slechts €29,50 en ontvang vele extra’s -> meer info <
