Aan de andere kant 

‘Of ik het leven vóór de camera niet mis? Zeker in deze tijd’.  Werd me laatst gevraagd.   Ik dacht na en voelde geen direct gemis. Ik heb het wel gevoeld, een week of 5 geleden, toen alles begon. Maar ik ervaar mijn nieuwe rol aan deze nieuwe kant van de communicatie als een hele leerzame en bruikbare les.

Überhaupt, als medewerker in het Coronacentrum Urmond, zie ik veel zorgen en hele vervelende dingen voorbijkomen. Zieke mensen, soms eenzaam. De een is 90 en gaat weer naar huis. De ander even oud en redt het niet. Dat maakt je wel nederig en je eigen probleempjes ernstig relatief.

Misschien wel daarom probeer ik uit deze ellendige periode iets positiefs te halen.  Het leert me veel.  Hoe ga ik zelf met onzekerheid om?  Op het gebied van gezondheid of simpelweg zakelijk en carrière-technisch.

Zo zie ik eindelijk de andere kant van de communicatie. 18 jaar lang zat ik aan de vragende kant. Ik wilde van alles weten, en dacht ook van alles te weten.  Maar aan deze kant van de microfoon is de wereld toch heel anders.  Ik begrijp de -soms door journalisten vermaledijde- communicatiemensen veel beter. Ik snap nu dat ze voorheen wel eens vroegen om door mij opgestelde nieuwsberichten een beetje aan te passen.

Ik zie nu pas in dat ook mijn woorden destijds in de media, best zwaar konden wegen. En dat een kop boven een artikel serieus voor problemen in een organisatie kon zorgen. Ik vond dat altijd overdreven, niet gehinderd door enige kennis of ervaring ‘aan de andere kant’.

Communicatie-mensen en voorlichters worden vaak afgeschilderd als ‘framers’ of ‘spindokters’.  Klopt deels ook. Je vertegenwoordigt natuurlijk een organisatie. En zeg nou zelf: je hangt je eigen vuile was ook niet bij de eerste date buiten.

Wij hebben met ons kleine team van begin af aan gekozen voor actieve dagelijkse communicatie en transparantie. Over instroom van patiënten, doorstroom naar ziekenhuizen of naar huis, maar ook over de vier patiënten die in het Centrum in de afgelopen drie weken overleden zijn. Die treurige kant van deze tijd stoppen we bewust niet weg.

De andere kant van de communicatie vind ik een buitengewoon leerzame plek.  En eigenlijk zou iedere journalist deze kant een tijdje moeten kunnen zien.  En iedere woordvoerder zou de journalistieke functie echt moeten ervaren. Het zal het haast natuurlijke lichte wantrouwen tussen beide partijen wat meer wegnemen, zonder bij elkaar op schoot te moeten gaan zitten.

Zou toch ook een wonderlijke positieve bijwerking zijn van de duistere Corona-tijden.  Inzicht in en interesse voor de andere kant.