‘Je sterft maar één keer, leven doe je elke dag’

Schilderen met veel kleur. En tegelijk inspireren. Een passie die al levenslang in mijn bloed zit. En toch heeft het een gemiddeld half leven geduurd voordat ik mijn eigen kleur bekende. Einde 2016 kwam ik met knikkende knieën voor het eerst naar buiten met een schilderij. Ondertussen heb ik mijn eigen atelier en werk ik onder mijn bijnaam Be.me.l. Want in Be.me.l vind je ‘BE ME’: Engels voor ‘Mezelf zijn’. Want wie kan ik in godsnaam anders zijn?

Lang heb ik gedacht dat dromen bedrog waren. Ik fantaseerde wel over die ene droom: een leven als kunstenares. Maar ik durfde die droom niet toe te laten. Want wat als mensen mij uitlachen met mijn droom, of mijn schilderijen niet mooi vinden? Ik luisterde zo naar mijn verstand, dat controle zocht.  Mijn hart werd steeds weer aan de kant gezet.

Ik bood weerstand tegen elke verandering. En ik werd er niet gelukkiger van. Ik geloof dat hoe meer je dingen doet die je gelukkig maken, hoe meer geluk er op je pad komt. Stap voor stap.

Ik zette die eerste stap in vertrouwen. BAM!, uit mijn comfortzone. Ik plaatste een foto van mijn schilderij op Facebook. Vanaf dat moment ging het enkel nog voorwaarts.

Vroeger dacht ik: je leeft maar één keer. Nu denk ik: je sterft maar één keer, maar je leeft iedere dag!

Wees jezelf!
Stop met vergelijken. Niemand kent jouw hele verhaal. Maar dat wil ook zeggen dat jij niet het hele verhaal van een ander kent. Wat je ziet, is niet altijd wat er is. De moeilijke momenten in mijn leven waren niet altijd uiterlijk zichtbaar. Het keurslijf zat erin, het perfecte plaatje was aanwezig. Althans toch voor de buitenwereld.  Mijn perfectionisme hield me tegen om te zijn wie ik werkelijk ben. Ik was een pleaser. Ik had schrik voor afwijzing. Wat ik niet besefte was dat anderen me konden afwijzen omdat ik het zelf toeliet.  Omdat ik mezelf ook constant afwees en ik dus een bevestiging vond bij de afwijzing van anderen. Dus heb ik geleerd om mild te zijn voor mezelf.

Ik weet nu dat niemand jou op de eerste plaats zal zetten, als je dat niet eerst zelf doet. Ik besef dat het hele leven één groot leerproces is en daar horen fouten bij! And I love it!

‘Blind’ schilderen
In tegenstelling tot de meeste kunstenaars, schilder ik niet op doek, maar op Plexiglas. Meer nog, ik schilder aan de achterkant van het Plexiglas, waardoor ik niet zie wat ik schilder. Spannend! Ik heb wel mijn technieken onder controle maar controle over de uitkomst heb ik nooit. Ik heb door de jaren heen gemerkt dat mijn emotie, mijn ‘vibratie’ een belangrijk onderdeel is van het proces. Ik start namelijk zónder plan. Zo heb ik ook leren leven: waar ik vroeger overal de controle over wilde hebben (onbewust), weet ik nu dat het loslaatproces iets veel mooiers teweeg kan brengen.

Met verschillende palletmessen creëer ik een synergie van kleuren. Na iedere ‘veeg’ weet ik pas wat de volgende zal zijn. Precies zoals ik leef. Net zoals het proces van het schilderen mijn passie is, zo is het onderweg zijn, het leven zelf, het mooiste wat er is. Een doel bereiken is leuk, maar genieten van het onderweg zijn, daar ligt het geluk.

Dromen zijn geen bedrog. Bewust kiezen om te zijn wie je bent, dat is vrijheid. Maar je moet er wél zelf in geloven. Kleur gerust buiten de lijntjes, maar doe niemand pijn. JUST BE YOU!