Afkicken van TEFAF
Aan het einde van twee weken continu TEFAF lijkt het er een beetje op alsof ik op ruimtereis ben gegaan en dat we ons nu in onze astronautencapsule voorbereiden voor de terugkeer op aarde. Twee weken hek ik in dromenland geleefd. Van ’s morgens tot ’s avonds gewerkt in het grootste en mooiste pop-up museum van de wereld. En dat in de stalen hallen van MECC Maastricht.
De meest prachtige kunstwerken, duizenden in aantal. Je weet niet waar je moet kijken. Elke dag ontdek ik weer nieuwe topstukken. En dat hoeven voor mij niet per se de duurste exemplaren te zijn. Een kunstwerk moet je vooral raken, ik moet erin weg kunnen dromen.
Ik geniet ook elke dag van de ‘vibe’, dat wil zeggen het publiek, de internationale sfeer. Ik loop tussen de Amerikanen, Russen, Chinezen, Italianen, Fransen, Duitsers, Belgen, Nederlanders en jawel, ook Limburgers. Zo’n ambiance geeft me een enorme energie. Een moment van fysieke inzinking heb ik eigenlijk nog niet gehad. Met mijn cameraploeg gaan we van het ene naar het andere boeiende onderwerp, naar weer een uniek verhaal achter de kunst, naar weer een kennismaking met een kleurrijke kunsthandelaar. Menigeen met een gebruiksaanwijzing, maar in al die jaren leer je daar wel mee om te gaan.
Ik hou van Limburg met alle natuurschoon en de kunst van het genieten, maar met enige regelmaat heb ik wel een ‘shot’ nodig van internationale actie. Een hang naar een mondain gevoel. Ik heb dat op TEFAF, en bijvoorbeeld ook op het filmfestival in Cannes. En ook als ik voor exclusieve evenementen en onderwerpen in New York ben. Niet dat ik zo nodig bij de rich and famous hoef te horen, maar verkeren tussen een aantal al dan niet opvallende paradijsvogels is voor een aantal dagen heel boeiend.
Ook als ik van Cannes terugkom, dan moet ik even afkicken. Net zoals aan het einde van TEFAF. Want het is natuurlijk niet het werkelijke leven. Uiteraard is het échte leven anders. Ik weet het. Maar voor even, voor een tijdje, is het wel aangenaam de adrenaline te voelen, zodat je eigen turbomotor op volle toeren gaat draaien.
Het brengt je op nieuwe ideeën en het geeft je energie om de mindere tijden en dagelijkse probleempjes gemakkeljker te overwinnen. Ik ben niet jaloers op de rijken der aarde die met kunstwerken van miljoenen dollars naar huis gaan. Die rode stippen naast de schilderijen leiden bij mij niet tot afgunst. Integendeel, ik ben blij voor de handelaren dat ze goede zaken doen. En dat doen ze dit jaar zeker op TEFAF Maastricht. Ze moeten de nodige risico’s nemen en weten bij het begin van de beurs wel zeker wat ze aan investering kwijt zijn, maar niet of het ook wat gaat opleveren. Als ze dan een aantal stukken verkocht hebben en tevreden naar huis kunnen gaan, dan is hen dat gegund.
Ik was gisteravond op de zogeheten fairwell drink van de standhouders en er heerste een licht uitgelaten sfeer. Hoewel nooit iedereen even tevreden zal kunnen zijn, waren de meesten er over eens dat het een topeditie is. Dan vind ik het mooi dat ik met een paar pragmatische ideeën heb kunnen bijdragen aan de totstandkoming van het nieuwe, langdurige contract, zodat dit fenomenale wereldevenement aan Maastricht gekluisterd blijft. En met Maastricht bedoel ik dan zeker niet alleen de stad, maar de hele Euregio, van Hasselt tot Aken, van Luik tot Roermond.
Nu de landing op aarde zich aankondigt, kijk ik daar ook wel weer naar uit. Want ik heb wel genoeg van de droge lucht in de beurshallen, waardoor mijn ogen gaan prikken, mijn stem hardstikke schor klinkt en mijn lichtwegen geïrriteerd raken. Ik ben ook wel weer blij als ik met mijn laarzen in de tuin sta, om die andere prachtige kunst, namelijk de natuur, te bewonderen en te bewerken. Alleen had ik me natuurlijk wel op een ontluikende lente verheugd, in plaats van een brutale en niet bestelde verlenging van de winter. Maar ik ben al blij met het daglicht, dat ik twee weken lang nauwelijks gezien heb.
Dit weekeinde eerst nog even afscheid nemen van de vele TEFAF-mensen, die je langzamerhand als je familie gaat beschouwen. Adieu en tot volgend jaar!
Jo Cortenraedt
