Balroomschoentjes en een heel duur zakhorloge

Een van mijn geliefdste quotes is: ‘The earth without art is just eh.’ Tijdens TEFAF heeft deze quote wat mij betreft nog net iets meer betekenis. Wat boffen we toch met de belangrijkste kunstbeurs ter wereld voor onze deur. Dit jaar zelfs aangevuld met 39 nieuwe deelnemers. Een prachtige beleving voor iedereen die van kunst, maar ook van lekker eten houdt.

Ik had dit jaar het geluk TEFAF twee keer te kunnen bezoeken. Lekker slenteren door de vele gangen, waar ik er elke keer toch weer in slaag te ‘verdwalen’. De eerste keer bezocht ik de kunstbeurs in mijn eentje; de tweede keer ging ik samen met vriendlief. De eerste keer werd ik betoverd door de vele prachtige, oogverblindende en bewonderenswaardige kunstobjecten en bloemstukken. Na tweeënhalf uur liep ik met een hoofd vol indrukken naar buiten.

De tweede keer had ik veel objecten al gezien en daardoor meer oog voor de ambiance, de inrichting en misschien nog wel het meest verrassend: de mensen! Zowel bezoekers als standhouders, het is heerlijk de taferelen in je op te nemen. Dus wat deed ik? Ik plofte op een bankje en ‘keek mensen’. Wat een heerlijk schouwspel. Om jullie een indruk van het publiek te geven, vergelijk ik ze met de prachtige bloemen die overal tijdens de TEFAF te bewonderen zijn.

Fotograaf: Loraine Bodewes

Tulpen
Op het bankje naast mij nemen een kleurrijke meneer en mevrouw van rond de 70 plaats. Extravagant, met een uitgesproken mening. Mevrouw draagt een rode jurk tot ver over haar knieën. Strak om haar bovenlijf en een rok met een enorm volume. Daaronder draagt zij groene balroomschoentjes. Begrijp je waarom zij mij laat denken aan een tulp? I love it!

Meneer draagt een heel apart driedelig pak met grijze ruitjes en een rood streepje. Een rood strikje mag natuurlijk niet ontbreken. Ze matchen perfect. Op een aardig volume discussiëren ze vijf minuten over het wel of niet kopen van een prachtig klein klokje aan de overkant. ‘Niet zo aanstellen’, pruilt de mevrouw. Meneer vindt het behoorlijk veel geld voor iets dat op de kast staat en bijna niet opvalt. Na enkele minuten zwijgen haalt meneer een uurwerk uit zijn broekzak om te kijken hoe laat het is. Waarop mevrouw zegt : ‘Die zie ik bijna nooit en kost het driedubbele.’ Meneer lacht, staat op en koopt het uurwerk. Mevrouw is blij en ik zit met een glimlach op mijn gezicht.

Bloesemtakken
Prachtige kleine bloemetjes die uit knopjes kruipen. Klaar om de wereld te ontdekken. Gelukkig dacht niet alleen de bloemist dat deze jeugdige pracht goed bij TEFAF zou passen. Verwonderd ontdekte ik dat er een behoorlijk aantal kinderen door ouders en grootouders meegenomen worden voor een bezoek aan de beurs. Dit terwijl er voor kinderen eigenlijk niets extra’s is. Toch kijken ze met open mond naar de glinsterende sierraden, levensgrote portretten, stoere zwaarden en kanonnen. Van lachende en slapende baby’s, tot achter-de-ouders-aan-sjokkende of juist super-enthousiaste, vooruitlopende pubers. Een groot applaus voor deze ouders! Laat bloeien die bloesem! 

Fotograaf: Mark Niedermann

Viburnum – ‘de wollige sneeuwbal’
Een bloem die het goed in de schaduw doet en dat is zoals je ziet ook wel nodig. Tussen al die prachtige felle kleuren staat zij in de schaduw, een beetje op de achtergrond. Toch zou het bloemstuk zonder haar niet in balans zijn. Ze zorgt voor rust en orde. Net zoals de mens gekleed in rustige tinten, slenterend door alle pracht en praal zonder te veel op te vallen. Mijn moeder zei vroeger altijd: ‘de mensen met het meeste geld, vallen vaak het minst op en gedragen zich het normaalst’. En in dit geval had ze gelijk.

Een man in spijkerbroek, zwarte trui en nette zwarte schoenen loopt door een stand en leest geboeid het bijschrift bij een prachtig collier. ‘Leuk om mee thuis te komen’, dacht ik nog. Hij loopt een atelier verder maar draait om, kijkt nog een keer naar het collier en loopt naar de verkoper. Binnen vijf minuten, zonder veel woorden te gebruiken, loopt meneer voldaan naar buiten. Zijn vrouw? Die zal enorm blij zijn met haar ‘wollige sneeuwbal’.

Vetplantjes
Er lopen ook vetplantjes op TEFAF rond. Daarmee bedoel ik niet de iets flinkere mens met veel geld. De vetplant staat bekend om het vasthouden van water. Ze overleeft in extreme droogte en is enorm sterk. Ze heeft niet veel nodig, alleen af en toe wat water. Zo’n vetplant, maar dan in menselijke vorm, kwam ik ook tegen. Vriendlief wenkte mij, ik moest even komen kijken. Hij wees mij op het schouwspel tussen prachtige schilderijen. Een bezoeker in spijkerbroek, trui en sneakers, (jaaa bijna een wollige sneeuwbal) staat tegenover de standhoudster die een mantelpakje draagt. Hij praat redelijk hard en probeert met grote gebaren mevrouw de afbeeldingen op zijn gsm te laten zien. Dit lukt hem na enkele minuten, waarop mevrouw netjes haar waardering uitspreekt en vraagt of hij dit heeft gemaakt. ‘Ja’, zegt hij ‘hier werk ik enorm hard voor en stuur het u graag op.’ Mevrouw legt meneer uit dat ze alleen het werk van bekende kunstenaars aankoopt. Waarop meneer gepikeerd antwoordt: ‘deze zijn wel de helft goedkoper en veel beter.’

De mevrouw in mantelpak waardeert deze opmerking niet. Verontwaardigd kapt ze het gesprek af. Haar trillende mondhoek spreekt boekdelen. Meneer begrijpt haar reactie niet en probeert haar en daarna ook haar collega’s te overtuigen van zijn gelijk. Eigenlijk heeft meneer niet zoveel nodig. Hij kan overleven in extreme droogte, schildert zich misschien te pletter. Het enige dat hij nodig heeft is af en toe een beetje water, wat waardering en een sprankje hoop.

Nog veel meer bloemen en bloemencreaties kwam ik tegen, ik kan er nog lang over doorschrijven. Het is een kunst, die kunst, maar de mens die naar de kunst kijkt… die is zó kunstig!!