Branded content

Positief op de fiets door Maastricht

#posifiets heet de campagne in Maastricht die probeert om fietsen en dus ook fietsers een positief imago te bezorgen. De campagne wil meer mensen op de fiets krijgen en de mentaliteit van de fietser verbeteren. Daarbij staat veiligheid voorop.

De Georgisch-Britse zangeres Katie Melua zong enkele jaren geleden There are nine million bicycles in Beijing, that’s a fact. Dat is dus negen miljoen fietsen op 21,5 miljoen inwoners. Nederland telt 17,5 miljoen inwoners en die hebben samen 25 miljoen fietsen. In Maastricht wonen 122.000 mensen. Hoeveel fietsen zouden er in de stad zijn? Wethouder Geert-Jan Krabbendam (GroenLinks), tevens voorzitter van Zuid-Limburg Bereikbaar toont zich een snelle hoofdrekenaar. „Dat zouden er 180.000 moeten zijn als het landelijk gemiddelde 1,5 fiets per inwoner is. Als je dat vergelijkt met Beijing is dat veel. We hebben hier per inwoner meer fietsen dan in Beijing, zelfs meer dan één fiets per inwoner. Dat betekent dat er per inwoner minstens een halve fiets ongebruikt in de stalling staat en dat is zonde”, zegt de wethouder van onder meer mobiliteit.

Beweging

Om het gebruik van de fiets te stimuleren, maar ook om overlast door fietsers en hun fietsen tegen te gaan, vormt de gemeente een tandem met programmabureau Zuid-Limburg Bereikbaar. Een uitvoeringsorganisatie gericht op slimme en duurzame mobiliteit en waarvan de stadsaanpak Maastricht Bereikbaar al sinds de A2-ondertunneling een begrip in de provinciehoofdstad is. „Ook ondernemers, bewoners, studenten, woningcorporaties, vastgoedeigenaren, maatschappelijke organisaties en de Universiteit Maastricht zijn partners van de bewustwordingscampagne #posiefiets”, vertelt Marijke Terpstra, gemeentelijk projectleider Fietsprojecten. Het grote doel: vaker fietsen, veilig fietsen en veilig stallen.

Dit jaar krijgt de in 2021 gestarte campagne een intencontentsief vervolg en wil #posifiets uitgroeien tot een heuse beweging.„De drijfveer om dit project te starten is niet de overlast die fietsers soms veroorzaken, maar het promoten van de fiets als vervoersmiddel. Het is in de stad het snelste vervoersmiddel om van A naar B te geraken. Bovendien is fietsen, net als lopen, gezond. In Maastricht leven we in een compacte stad en daarin leggen we met zijn allen een grote claim op de beperkte openbare ruimte”, zegt Krabbendam. Volgens de wethouder was Maastricht een echte autostad, maar moeten in de toekomst mobiele mensen meer hun benen/voeten gebruiken om zich te verplaatsen. „Het gaat niet anders, we moeten wel. De openbare ruimte is van ons allemaal en de fiets heeft betrekkelijk weinig ruimte nodig. Is dus een ideaal middel om de stad bereikbaar en leefbaar te maken.”

Trottoirs

Veel inwoners en bezoekers zien fietsers vaak ook als overlast bezorgers. Nonchalant geparkeerde fietsen die van trottoirs hindernisbanen maken voor bijvoorbeeld ouderen met een rollator of gehandicapten in een rolstoel. Weesfietsen die ooit door de eigenaar ergens aan een lantaarnpaal zijn achtergelaten en nooit meer werden opgehaald. Fietsers die vrolijk telefonerend over smalle straten fietsen. En fietsers die in drukke winkelstraten niet afstappen, maar zigzaggend hun weg zoeken tussen het winkelend publiek. Ook deze irritaties wil #posiefiets aanpakken met een gerichte campagne.

Volgens Krabbendam is de overlast een beeld dat nu al deels tot het verleden behoort. „Mede door de vele studenten zijn er heel veel fietsen in de stad en die studenten moesten hun fietsen wel ergens kwijt kunnen. Liefst veilig. Dus moest er meer gratis stallingsruimte in de binnenstad komen.” Inmiddels zijn op dertig plaatsen in Wyck en op veertig plaatsen in de binnenstad nieuwe fietsstallingen van gemiddeld tien fietsen per plek geplaatst. Pas als er in voldoende mate stalling is en wanneer aan fietsers via borden duidelijk wordt gemaakt waar al die parkeerplaatsen te vinden zijn, kun je volgens de wethouder serieus gaan handhaven op overlast en onveiligheid.

Stuurlabel

Als fietsers geen gebruik maken van de aangeboden gratis stallingsruimte onder bijvoorbeeld het Stationsplein en hun fiets achteloos tegen de gevel van een winkel parkeren, is de kans groot dat zij een stuurlabel aan hun fiets aantreffen. Een waarschuwing, die overigens behalve door handhavers ook kan worden uitgedeeld door ondernemers en zelfs door collega fietsers. Het labelen werkt. Naar schatting 300 tot 500 fietsen hoefden vorig jaar in de omgeving van het station niet geruimd te worden door dit labelen.

Illegaal geparkeerde fietsen kunnen na twee weken door de gemeente worden opgehaald en verhuizen dan naar het depot, waar de eigenaar zijn of haar fiets tegen betaling van 25 euro kan terugkrijgen. Zo’n zestig procent van de op deze wijze geruimde fietsen wordt niet opgehaald. Weesfietsen die niet worden opgehaald, worden opgeknapt en zijn bestemd voor minder bedeelde fietsers.

Blije fietsers

Net als Krabbendam gaat Jelle Ummels, projectcoördinator #posifiets, het liefst uit van het positieve. Niet voor niets luidt de slogan van de campagne #posifiets en niet #negafiets. Het gaat om bewustwording die leidt tot blije fietsers die niemand anders tot last willen zijn. „We willen als beweging zichtbaar zijn in de stad. Dat doen we via gerichte acties met een promotieteam. Daarnaast hebben we een website en zetten we social media in, maar ook via flyers, T-shirts, posters en bierviltjes. Dat doen we samen met onze partners die als ambassadeurs een voortrekkersrol vervullen. We zien dat #posifiets breed gedragen wordt en dat nieuwe studenten bij aankomst in Maastricht door de universiteit of door pandeigenaren gewezen worden op onze regels voor fietsers.”

Zie ook www.maastrichtbereikbaar.nl/nl/posifiets/

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Branded content

Gerelateerd nieuws