Van de Italiaanse regen in de drup
De Ronde van Italië volg ik sinds twee weken vanuit een studio. Samen met analytici Bobbie Traksel en Jip van den Bos en een mooie Eurosport crew. De afgelopen jaren stonden we dagelijks buiten. Aan de start en finish, om de renners op te wachten. Niks mooiers dan in het hart van de koers te zijn, op bijzondere plekken in het fantastische Bella Italia. Totdat in februari een telefoontje kwam, ‘we gaan een programma in de studio maken. En niet in Hilversum…’
Dat betekende geen pittoreske dorpen, geen live gesprekken met de renners, geen echte Italiaanse pasta of pesto.
Nu we twee weken onderweg zijn, blijkt het echter een uitstekende keuze. Wellicht heb je de Giro niet gezien nog, maar het regent pijpenstelen. Zonnestralen zijn op een hand te tellen. Hagel, sneeuw, storm en vriestemperaturen zijn meer regel dan uitzondering.
Italiaanse Giro vanuit de studio
En dat terwijl ik hier, op de plek van de studio waar we zijn, dagelijks even een rondje wandel in de zon en de omgeving goed kan verkennen. Waar het is, kan ik pas formeel na de Giro verklappen. Maar de Amore Infinito voor Giro is nu ook Amore Infinito voor deze stad.
Ik benijd mijn collega’s in Italië niet, laat staan de renners die kampen met verkleumde ledematen en flinke verkoudheden. En zo blijkt de aanvankelijke tegenvaller alsnog een enorme meevaller. Meer dan dat. Van de regen in de drup in Italië, ik volg het vanuit een warme en droge studio. En het medelijden voor de coureurs leidt stiekem tot een nog groter geluk aan de indoor Eurosport-desk.
