Catherine Wolfs laat zien: het vinden van je persoonlijke stijl is ware kunst
Wat zonnebloemen zijn voor Vincent van Gogh, dat is de midi-rok met hoge taille voor Catherine Wolfs. Een spel van kleur en bovendien onlosmakelijk met elkaar verbonden. In deze editie van De Stijl van Limburg legt Catherine uit hoe ze met haar kledingkeuze de bloemetjes buiten zet. En hoe jij dat ook kunt doen.
Wellicht is het handig om uit te leggen waarom een ‒ op het oog willekeurige ‒ vergelijking tussen Vincent en Catherine hier opgaat. Catherine Wolfs (35), geboren en getogen in de Maastrichtse binnenstad, heeft jarenlang als persvoorlichter bij het Van Gogh Museum in Amsterdam gewerkt. Het museum met de zelfportretten, de landschappen en de bloemen is de plek geweest waar Catherine haar ‘oog voor esthetiek’ heeft kunnen trainen. Bijkomend voordeel van zo’n gedetailleerde blik is dat die ook van pas komt bij het ontwikkelen van een eigen stijl.
Authentieke stijl
Want een eigen stijl, die heeft Catherine wel. Naast de typerende rok tot net onder de knie, kun je Catherine uittekenen in een elegant bovenstuk en een goede schoen. Dat líjkt simpel, maar toch duurde het even voordat Catherine haar stijl vond. „Al van kinds af aan ben ik wat voller geweest en ik ken de neiging om je figuur te willen verstoppen in verhullende, vaak zwarte, kleding. Totdat ik iemand hoorde zeggen: ‘Mensen kijken toch wel, maak het dan leuk voor ze.’ Plus, ik ben niet het middelpunt in het leven van voorbijgangers. Dat was een bevrijdende realisatie: hoezo zou ik me druk maken over de mening van anderen wanneer het op mijn kleding aankomt?”
En zo werd het de rok en de top, liefst in een of meerdere kleurrijke prints. Catherine, die na het Van Gogh Museum naar het Kunstmuseum in Den Haag vertrok en nu inmiddels bij het Amsterdam Museum werkzaam is, legt uit: „Omdat ik in de culturele sector werk, ben ik binnen bepaalde normen vrij om te kiezen hoe ik me kleed tijdens een kantoordag. Binnen de sector voel ik me helemaal vrij om te dragen wat ik wil en dus ook om te experimenteren. Inmiddels weet ik wat me staat en wat ik beter niet kan dragen. Ik voel me prettig in mijn kledingkeuze en juist dat zorgt ervoor dat ik zelfbewuster ben. Ik voel me helemaal mezelf in wat ik draag en volgens mij straal ik dat ook uit.” Dat valt bij onze ontmoeting in Maastricht alleen maar te beamen.
Zin in een bepaald stuk
„Ken je dat, dat je zin kunt hebben in een bepaald item? Een halflange, nauwsluitende plooirok in een mooie bruintint. Dat zie ik dan helemaal voor me, maar nergens kan ik zoiets vinden. Het bestaat (nog) niet of het is er niet in mijn maat.” De oplossing kun je al raden: wat Catherine niet kan vinden, maakt ze zelf. „De doorslag kwam toen ik bij een sample sale van Mattijs van Bergen (die onder anderen Koningin Máxima kleedde, red.) een prachtige stof van Vlisco vond voor vijf euro. Vijf euro! Een gelukje. Daar moest dus iets mee gebeuren! Ik ben gelijk op naailes gegaan om een rok te leren maken. Die rok is inmiddels al vijf jaar oud en draag ik nog steeds. Ik heb van de lap trouwens ook een blouse gemaakt.” De kunst van het naaien kwam Catherine ook tijdens de coronacrisis goed van pas: van linnen tasjes maakte ze mondkapjes, die ze verkocht voor het goede doel. En de coronacrisis bleek voor nog meer goed, want Catherine had eindelijk de tijd om het grote Marie Kondo-effect toe te laten op haar kledingkast. „Alles wat nét niet lekker zat, ging door naar een kastverkoop op Instagram. Sindsdien hangen er vrijwel alleen nog items die comfortabel zitten en kwaliteitsstukken.”
Dankzij mijn stijl ben ik zelfbewuster, omdat ik me daar helemaal mezelf in voel en dat straal ik ook uit’
Die kwaliteitsstukken, zijn dat dan de stukken die ze zelf maakt? Dat valt ook wel weer mee. Dankzij die goede blik plukt Catherine de zijden bloesjes zo uit het rek van de vintage winkels waar ze graag komt. „En als ik iets heb geleerd van het maken van kleding, dan is het dat een goede pasvorm allesbepalend is.” Ook, zo voegt ze lachend toe, „weet ik nu dat het naaiwerk mijn niet al te ruime woonkamer in Amsterdam al snel in beslag neemt.” Voor echte kwaliteitsstukken zet Catherine graag een stapje extra, waarbij ze ook oog heeft voor jonge ontwerpers zoals de Limburgse Ebby Port. En samen met een vriendin stapt Catherine ieder halfjaar in de auto naar Antwerpen voor de stock sales van Dries van Noten en Christian Wijnants. Hetzelfde geldt voor schoenen: „Die shop ik niet vaak, maar áls ik het doe, dan het liefst bij Kinsjasa Shoes op het Amorsplein in Maastricht.”
Colorpaletting
En waar Van Gogh zijn bloemstillevens gebruikte om te experimenteren met kleur, doet Wolfs dat met haar signatuurrok. „Hoewel mijn stijl vrij stabiel is, heb ik wel behoefte aan wat nieuws en dat bespeel ik dan graag met nieuwe kleuren.” Inspiratie voor nieuwe kleurencombinaties, colorpaletting, doet ze op de gekste plekken op. In een hoekje van een metrostation of bij de ingang van het Kruisherenhotel, op haar Instagram-pagina staat het vol met verrassende kleurenpaletten. Daarmee zou je haar account (@hoicatherine) gerust als een digitaal museum kunnen beschouwen, gecureerd door Catherine Wolfs.
