Mode en Beauty

Wie beschermt de westerse vrouw?

De massale aanrandingen in Keulen en andere Duitse steden speelden afgelopen week regelmatig door mijn hoofd. In de eerste plaats de ellende zelf, die meer dan honderd vrouwen werd toegebracht. En dan natuurlijk door wie, in dit geval vooral migranten en asielzoekers. Maar het ergste van alles vond ik de aanvankelijk geregisseerde ontkenning door de politie, de politiek en de media.

De grootste opdracht van journalisten is altijd om de waarheid aan het licht te brengen. En daar hoort een natuurlijk wantrouwen bij tegen iedereen die ‘de baas is’.  Je hoort als journalist niet alles voor zoete koek te slikken, je moet je kritisch afvragen of het wel klopt, wat de diverse overheden en andere instellingen vertellen. Dat is de taak van de journalistiek, de bekende ‘waakhond van de democratie’.

Nou heeft die hond in Duitsland niet alleen liggen te slapen, nee, die heeft opzettelijk niet geblaft. En dat is een gotspe.

Jaren geleden schreef ik in de krant een opiniestuk over de benarde positie van migrantenvrouwen in Nederland. Die worden naar mijn idee te vaak onderdrukt door de mannen uit hun eigen cultuur en hebben geen vrije keuze in partner, in hun eigen seksuele beleving, in hun kleding, in hun gedrag en geloof. Ik wist toen en ik weet nu waar ik het over heb, omdat ik dagelijks met hen in contact ben en de vele voorbeelden zie van deze omstandigheid. Ik zie gelukkig ook uitzonderingen maar die zijn in de minderheid. Ik opper dan regelmatig en zo tactvol mogelijk dat volgens de Nederlandse wet een volwassen vrouw zelf haar lot mag bepalen. Maar met name veel mannen uit die cultuur vertellen – als je een beetje doorvraagt – dan dat hun culturele traditie en geloof belangrijker zijn dan de Nederlandse wet!  

Nou schrok ik toen al van die houding, maar ik schrok nog meer van de reacties van de collega-journalisten op mijn stuk. Ik zou de migranten namelijk stigmatiseren en discrimineren. En dat terwijl er bij ons aan de keukentafel waarschijnlijk veel vaker mensen uit die cultuur zitten, dan bij de gemiddelde collega’s. Bovendien werd ik voor ‘rechts’ uitgemaakt vanwege mijn stelling. Hetgeen ik vreemd vond, want ik weet niet wat rechts of links te maken hebben met het opkomen voor de rechten van de vrouw.

Die merkwaardige houding van sommige journalisten en media hebben we deze week in nog veel heftigere mate teruggezien in Duitsland. Toonaangevende instituten zoals de televisiezenders ARD en ZDF en kranten zoals de Frankfurter Allgemeine en de Süddeutsche Zeitung blonken uit in het onder het tapijt vegen van de feiten. Er mocht op geen enkele manier bekend worden dat de schandalige aanrandingen, die deden denken aan de groepsaanrandingen en – verkrachtingen op het Tahirplein in Caïro tijdens de zogeheten Arabische lente, het werk waren van migranten en asielzoekers. Want dat lag ‘te gevoelig’. Sinds wanneer hebben journalisten de taak om gevoelige informatie te verzwijgen? En sinds wanneer spannen media daarin samen met de autoriteiten?

Kennelijk achten veel redacties hun eigen kijkers en lezers te dom om bepaalde nieuwsfeiten goed in te schatten, of worden alle kijkers en lezers voor extreme populisten aangezien. Kennelijk voelen heel wat journalisten zich verheven boven het volk. Maar juist door deze arrogante ‘correctheid’ wordt hun publiek in de armen gedreven van extreme politici zoals Wilders en Le Pen omdat die helaas als enigen deze problemen benoemen die er zijn, zij het meestal zeer ongenuanceerd. Maar die problemen worden door andere partijen van links tot rechts opzettelijk verzwegen, ‘om niet te stigmatiseren’, zoals premier Rutte deze week nog maar eens zei. Maar juist door dat betuttelende, bijna stiekeme gedrag, worden de problemen niet benoemd en dus ook niet opgelost.

Toen de doorgedraaide Feijenoord-supporters in Rome de eeuwenoude fonteinen meenden te moeten vernielen, hebben de media toch ook meteen gemeld om wie het ging. Er werd niet gezegd dat het om ‘aanwezigen’ of ‘voetbalsupporters’ ging, nee, het ging om de Feijenoord-aanhang. Was dat dan stigmatiserend? Nee, het waren de feiten.

En in Keulen waren de feiten dat het om migranten en asielzoekers ging. Belangrijk om te weten, want dan kun je eerder gaan zoeken naar de oorzaak. En die ligt in hun cultuur in het land van herkomst, waar de positie van de vrouw minderwaardig is aan die van de man, in alle opzichten, ook seksueel. Dat weten we ook, maar ‘dat mag je niet zeggen’, zo heet dat dan. Of we er met een cursus – hoe een vrouw in het westen behandeld hoort te worden – vanaf komen, dat is een heel andere vraag. Ik vraag mij af wie in de toekomst de vrouwen – van welke herkomst dan ook – in ‘ons vrije westen’ nog zal beschermen tegen deze reële gevaren. Van de overheid, de politie en de media hebben ze voorlopig niet veel te verwachten.  

 

Jo Cortenraedt

 

Deel dit artikel:

Gerelateerd nieuws