In een jurk van Linda Friesen beland je in een mooiere wereld
Wat doe je als je in Limburg, of zelfs Nederland, in de tijd waarin je leeft niet je stijl kunt vinden? Couturier Linda Friesen mijmert liever over sprookjesachtige tijdperken en laat zich inspireren door Marie Antoinette, koningin Elizabeth en Lord of the Rings.
Toen Linda Friesen vier jaar oud was, werd ze betoverd door iets wat ze zag op televisie. Het was de film Labyrinth met David Bowie en Jennifer Connelly uit 1986. In deze cult klassieker zit een iconische ballroomscène ‒ zoekt u die vooral even op YouTube op. In die scène draagt Connelly een jurk met enorme pofmouwen, een lijfje van een glanzende, metallicachtige stof met daaronder ontelbare lagen tule. Door snel handelen van Linda’s moeder, die de betovering in Linda’s ogen zag, werd een videoband in de recorder gestopt en werd de film opgenomen. „Volgens mij heb ik de film altijd gezien zonder de eerste tien minuten”, vertelt de couturier in haar atelier. De film keek ze talloze keren, totdat de videoband na verloop van tijd uit beeld verdween. Pas toen Friesen op haar achttiende aan de kunstacademie in Maastricht begon en iemand haar stijl vergeleek met die van Labyrinth, kwam de film opnieuw op haar netvlies. „Al die jaren was ik de film vergeten tot ik hem opnieuw bekeek. Het was alsof ik een vage droom opeens helder voor me zag.”
Ultieme sprookjestrouwjurk
Fast forward naar nu: vanuit haar atelier in Maastricht maakt couturier Linda Friesen romantische kleding, met name bruidsjurken, geïnspireerd op historie, sprookjes, fantasy en folklore voor een internationale clientèle, veelal brides to be uit Amerika. In haar eigen woorden: „Ik maak historisch geïnspireerde kleding voor de moderne vrouw.’
Eigenlijk wist Friesen al van jongs af aan dat ze jurken wilde maken. Het was tevens de reden dat ze met Barbies speelde: om de poppen te kleden in zelfgemaakte jurkjes. „Barbie kun je zien als mijn eerste klant. Uit oude kleding van mijn moeder en oma toverde ik nieuwe pakjes tevoorschijn.” Hiervoor maakte Friesen dankbaar gebruik van de naaitips van haar oma, die coupeuse was, en haar moeder. Ook het tijdschrift Burda werd gretig doorgespit. „Die patronen vond ik eigenlijk niet goed genoeg. Ik wilde een strak gesneden snit, niet iets dat losjes als een zak valt.” Toen al wist de jonge Linda precies wat ze wilde.
Duistere romantiek
„Ik wilde meer en beter en vooral strakker op het lichaam. Ieder patroon werd eerst door mij gefinetuned voordat ik het omzette in een kledingstuk voor mezelf.” Ondertussen rolde Friesen op het Den Hulster College in Venlo haar gothic periode in. Inderdaad, de in zwart gehulde kledingstijl, vaak afgetopt met zwarte eyeliner. Waar iemand anders misschien alleen het obscure aanschouwt, ziet Friesen juist de schoonheid van deze duistere romantiek. „Neem het verhaal van Dracula. Die vampier trotseert de dood voor zijn grote liefde. Dat is hopeloos, maar tegelijkertijd is het ook opwindende, bijna epische, romantiek. Dat is wat ik erin zie.” De noodzaak om zelf kleding te maken werd groter en groter: de gothic kleding die te koop was in de winkel was te carnavalesk en vaak van goedkope kwaliteit. Dat kon Friesen beter. „Ik wilde het echte plaatje, de Victoriaanse vampire lady in een perfect getailleerd jasje van zwarte paisley-stof met pofmouwen en een hoge strakke kraag.”
Leading lady of gotic
Friesens stijl evolueerde aan het Maastricht Institute of Arts. Na een belemmerend eerste jaar trof ze in het tweede jaar lerares Rita. Die begreep haar stijl en gaf Friesen een belangrijke tip: als je deze stijl wil maken, zorg dan dat je leading lady wordt ín die stijl. De jonge, koppige ontwerpster voelde zich begrepen én gemotiveerd; het versterken van haar eigen stijl mocht beginnen. „Niet dat ik per se gothic kleding wilde maken, maar ik werd niet meer tegengehouden in mijn stijl. Ik werd juist aangemoedigd om er dieper in te duiken en het naar een nieuw niveau te tillen.” Via de gothic stroming maakte Friesen kennis met de Japanse lolita subcultuur. Lieflijke jurkjes vol kant en ruches die gemaakt leken te zijn voor porseleinen poppen. Het leidde tot een afstudeercollectie, getiteld Tea Injection, waar de stijl van Friesen als een puzzel in elkaar viel. Historische silhouetten met moderne belijningen, corsetlijfjes en sprookjesachtige tule-jurken met overdreven pofmouwen. „Ik maak dit voor mezelf en toevallig is er een groot publiek voor. Dat was eigenlijk meteen na mijn afstuderen al te merken. Dit was de aftrap van de stijl die ik in de jaren daarna heb doorontwikkeld.”
De doelgroep van Friesen werd breder; naast liefhebbers van de lolita-stijl – een kleine doelgroep die internationaal sterk verweven is – kreeg ze ook toekomstige bruiden in haar klantenkring. Zo rolde ze bijna als vanzelf richting de bruidsmode. „Het was geen bewuste keuze om bruidsjurken te ontwerpen, maar er kwamen steeds meer aanvragen uit die hoek binnen.” Inmiddels is de ontwerpster maanden vooruit volgeboekt. Dat dankt ze aan de wonderlijke combinatie: de eigengemaakte kostuumkleding, haar opleiding tot couture-ontwerper en haar koppigheid. Op Instagram genieten meer dan 100.000 volgers van haar creaties en dat is niet zo gek: in het werk van Friesen is het iedere maand december.
