Limburg profiteert van internationalisering
Internationalisering in het onderwijs ligt al een tijdje onder vuur. Minister Bruins wil de Nederlandse taal weer de norm laten zijn op hogescholen en universiteiten, om het onderwijs toegankelijk te houden, de Nederlandse taalvaardigheid te verbeteren en de zogeheten ‘blijfkans’ van internationaal talent te vergroten. En ‘en passant’ worden daarmee zaken zoals huisvestingstekorten, braindrain en hoge kosten tegengegaan. Maar voor onze regio, waar die uitdagingen veel minder spelen, kan dat desastreuze gevolgen hebben.
Het beleid lijkt eerder gericht op het optrekken van muren in plaats van het bouwen van bruggen. Terwijl Europa volgens het gezaghebbende Draghi-rapport steeds meer de boot mist in de wereldwijde concurrentiestrijd, kiest Nederland ervoor om achter het spreekwoordelijke dijkje te blijven zitten. En als Europa het al zwaar heeft op het wereldtoneel, wat betekent dat dan voor afzonderlijke landen en regio’s?
Voor een grensregio als Limburg zou het inperken van internationalisering enorme gevolgen hebben. Tenslotte ademen we grensoverschrijdende samenwerking en is een mengelmoes van de Mestreechter, Franse, Engelse, Duitse en Nederlandse taal op de markt in Maastricht volstrekt normaal.
‘En laten we eerlijk zijn: buitenlandse studenten brengen meer dan alleen boeken en laptops mee’
En kijk maar naar onze campussen waar universiteiten, bedrijven en overheden samenwerken om dingen te bedenken die de wereld écht vooruithelpen, internationaal. Maar als we ons terugtrekken en de Nederlandse taal voorop stellen dan heeft dat gevolgen voor de instroom van buitenlandse studenten. En minder buitenlandse studenten betekent voor ons niet alleen minder kennis, maar ook minder economische dynamiek. Oftewel: minder euro’s, minder banen, en uiteindelijk minder Limburg zoals we dat nu kennen.
En laten we eerlijk zijn: internationale studenten brengen meer dan alleen boeken en laptops mee. Ze brengen ideeën, diversiteit en energie. Ze zijn een stuwende kracht achter innovatie, en ja: vraag de plaatselijke kroegbaas of kledingwinkel maar eens wat buitenlandse studenten voor de omzet betekenen.
Na een brede lobby van regionale partijen – van onderwijsinstellingen tot bedrijven en overheden – lijkt er eindelijk een sprankje begrip door te sijpelen in Den Haag. Er wordt voorzichtig gesproken over maatwerk, specifiek voor Limburg. Dat zou hoopvol nieuws zijn. Maar de strijd is nog niet gestreden. Het blijft cruciaal dat iedereen zijn stem laat horen om dit anti-internationaliseringsbeleid te keren, vooral in regio’s waar grensoverschrijdende samenwerking een fundament is van succes.
De beste oplossingen ontstaan wanneer ideeën en talenten uit verschillende hoeken samenkomen. Als we daar nu een rem op zetten, rijden we onszelf alleen maar klem.
Dus, Den Haag: maak internationalisering niet tot de zondebok van huisvestingsproblemen of andere sores. Kijk verder dan je neus lang is, of in ons geval, verder dan die Limburgse heuvels. Want als wij hier de grens niet eens zien, waarom zouden jullie hem dan wel opwerpen?
