Kaag en het kleine landje
Het was de week waarin Sigrid Kaag gevraagd werd om de internationale hulp in Gaza vlot te trekken. Een zware, maar ook hele belangrijke taak. Toevertrouwd aan onze zogenaamde heks. Zoals onze beoogde premier haar steevast noemt.
Knap dat deze week ook bekend werd dat de overheidsfinanciën op orde zijn.
Kaag die er niks van kon, ons land in een diep ravijn zou storten als minister van financiën. Ze wist van niks, ze deed maar wat.
Knap dat deze week ook bekend werd dat de overheidsfinanciën op orde zijn. De staatsschuld was in 15 jaar niet zo laag en aan het eind van het jaar zou er weleens geld over kunnen blijven in de schatkist, in plaats van een eerder voorspeld tekort van bijna 20 miljard euro.
Zowaar tovenarij!! Zou Geert dan toch gelijk hebben?
Het is al zo lang een probleem. Iedereen de maat nemen, zonder nuance, zonder kennis. En als zelfs onze toekomstige premier zich steevast op dat terrein begeeft, wat moeten we dan nog verwachten?
Sigrid Kaag zal blij zijn dit kleine landje weer voor even achter te laten, en de wereld in te trekken. Daar waar het echt nodig is.
“Vrede, veiligheid en rechtvaardigheid zijn altijd mijn drijfveren geweest”, schreef ze deze week bij haar vertrek. Ze zegt te hopen als VN-gezant een bijdrage te kunnen leveren aan een betere toekomst.
Iets wat haar in dit landje helaas niet werd gegund.
