Terechte ondernemersprijs voor André Rieu
Wie uiteindelijk de beste ondernemer van Limburg is, zoiets is moeilijk te bepalen, Dagblad De Limburger nomineerde een aantal vooraanstaande Limburgers voor die prijs, zoals Dorrie Eilers van Neptunes, hotelondernemer Camille Oostwegel en Jan-Paul Rutten van Gulpener Bier. Allemaal goede en creatieve ondernemers. André Rieu – die de prijs uiteindelijk gewonnen heeft – is niet zozeer béter dan hen, dat zal hij zelf ook niet zo zien, maar hij is zeker onderscheidend. Plus verreweg de bekendste, dat is ook wel handig als je zo’n prijs voor het eerst in de markt zet.
Bovendien is het goed om het ondernemerschap van André Rieu eens extra te belichten. Normaal gezien staat hij in de spotlights als musicus, en zo ziet hij zichzelf ook. Maar ik heb vanaf de beginjaren van dichtbij kunnen meemaken hoe hij zijn kleine bedrijfje, samen met zijn vrouw Marjorie begon op te bouwen. Toen ze nog platenmaatschappijen en deejay’s moesten nalopen om aandacht te vragen voor hun muziek. In het begin tevergeefs. In de jaren negentig was ik onder meer correspondent voor De Telegraaf. Dan belde Marjorie me wel eens of ik niet ergens voor een klein stukje in de krant kon zorgen met publiciteit voor het Sinterklaas-concert van hun Salonorkest, vijf man sterk toen. Ze kochten op een gegeven moment een tweedehands vrachtwagen, om de spulletjes te vervoeren voor een optreden in bijvoorbeeld een bejaardenhuis. Jarenlang was het Hieringbiete-concert het hoogtepunt van het orkest. Maar André en Marjorie droomden van veel meer succes en ze bleven daarin geloven. Ze deden alles op eigen kracht, zonder één cent subsidie.
En dat maakt je een groot ondernemer, dat je een droom hebt, een ambitie en dat je die door keihard te werken en koers te houden waarmaakt. De onderneming groeide en groeide. In 1997, toen de regionale televisie in Limburg begon, maakte ik een reportage over een concertreis in Duitsland. Nou zeg, dan waren dat al zalen met 1000 tot 1500 man. Dat was al een forse stap in vergelijking met het begin. En was het Salonorkest vervangen door het Johan Strauss-orkest, met toen pakweg 15 muzikanten. Maar wel alles al in de puntjes verzorgd, met een grote discipline.
En zo groeide het verder. Tot en met de volle stadions met tienduizenden mensen in Toronto, in Melbourne en vele andere wereldsteden.
Afgelopen zomer vertelde een charmante en wijze Colombiaanse dame op het Vrijthof voor onze microfoon dat ze veel bewondering voor hem had als ondernemer. „Die man moet toch veel betekenen voor de stad en de regio, want hij zorgt voor veel werkgelegenheid en welvaart.” De vrouw had gelijk. Van ver af zie je de zaken soms scherper dan van dichtbij, want voor menige Limburger is het allemaal heel vanzelfsprekend dat André Rieu nu een bedrijf leidt met zo’n honderd mensen in vaste dienst en honderden freelancers zoals podiumbouwers, technici en andere specialisten. En dat voor zijn Vrijthof-concerten de hotels in Maastricht en de hele regio in de zomer wekenlang vol zitten met tienduizenden mensen uit heel de wereld.
Het aardige is dat de gelauwerde muzikant goed met z’n personeel omgaat. Niet alleen qua beloning, maar bijvoorbeeld ook qua comfort op reis. Daarvoor heeft hij honderd procent loyaliteit teruggekregen van zijn mensen. Iedereen gaat voor het optimale resultaat. Dat is wat elke ondernemer zich wenst. Terecht dus, die prijs.
