Overgang naar Team Jumbo-Visma
Vroeger sliep ik onder een PSV dekbed, had ik een Panasonic-wielershirt en droeg ik shirts met een kleurrijk Ivan Lendl-logo. Als kind was ik zo bezeten van sport, dat ik dat ook dag en nacht wilde omarmen.
Het dragen van opvallende logo’s en sportclub-merken is er door de jaren heen wel uit geslopen. In de pubertijd om zo min mogelijk op te vallen. En daarna omdat de sport een andere plek in mijn leven kreeg en ik bovendien als zoon van een herenmode-ondernemer ben opgevoed met het adagium: “sportkleding draag je tijdens sport, punt”.
Ik verbaasde me dan ook wel eens dat volwassen mannen in het dagelijks leven met grote Max Verstappen racejassen of Feyenoord-shirts over straat lopen, zonder dat beiden in de buurt te vinden zouden zijn. Geen race of wedstrijd.
Een logo van een sportmerk tóch belangrijker dan ik dacht
Tot deze week! Want deze week maakte ik zelf formeel de overstap naar de sport. Als communicatiemanager van wielerploeg Team Jumbo-Visma. En vrijdag, op mijn eerste werkdag, was er uitverkoop op ‘ons’ hoofdkwartier in Den Bosch, en iedereen werkte mee om 2500 bezoekers te kunnen helpen. Vele wielerpakken, trainingspakken, fietsen en fietsonderdelen werden er tegen dumpprijzen verkocht. Maar ook bakken met casual kleding gingen als zoete broodjes over de toonbank. Nette overhemden, broeken, schoenen en truien met een groot TJV-logo erop.
Sterker: ik droeg het die dag, als kersvers lid van de ploeg ook. Voor het eerst weer, sinds mijn kindertijd. En ik vroeg me weer af waarom mensen dat wilden hebben. Zouden ze naar hun werk gaan, met een wit overhemd met Jumbo-Visma op de borst. De antwoorden kwamen bij de kassa vanzelf, spontaan.
“Ik ben trots op het team dat als eerste wielerploeg ooit drie grote rondes in een jaar won”. Of: “Marianne Vos is haar hele leven al een inspiratie voor me”. Of: “In Denmark Jonas Vingegaard is our national hero, so we want te be part of Jonas’ team”.
Dat logo op de borst zorgt voor een gevoel van trots, passend bij de eigen identiteit. Niet alleen tijdens het sporten, ook erbuiten. Dat was meteen een goed voorbeeld voor mezelf. Ik heb het dekbedovertrek (ja, ook te koop!) nog maar laten liggen. Maar mijn tasje was ook goed gevuld. Van mezelf en voor de kids. Want sinds 1 december is dat ook deels mijn nieuwe identiteit. Dat is soms nog even wennen, maar het groeit snel, zeker met een logo dichtbij het hart. Zo heb ik vrijdag geleerd.
