Heel Limburg hinnikt
Ik zie ze nog zitten. Precies 8 jaar geleden. Echte paardenmensen achter een tafeltje. Trots, want de inkt nog nat. De handtekening gezet onder een groot document, het zogeheten paardensportplan.
‘Past uitstekend in een burolade ergens’, dacht ik destijds. En zo leek het ook te gaan. Want binnen twee jaar na de geboorte van het ambitieuze paardensportplan verdween een grote accommodatie (de Leistert) en was zelfs het visitekaartje van de Limburgse paardensport, Jumping Indoor Maastricht overleden. Hoezo Limburg paardensportprovincie?
Maar de rebound van de sector valt niet te onderschatten. Toen de bodem van de put werd bereikt (een failliet top-paardentoernooi in Maastricht) begon de sector in sneltreinvaart overeind te krabbelen.
Er moest iets gebeuren in de Limburgse paardensportsector, dat volgens de bedenkers van het plan zo goed paste bij het Limburgse DNA.
De gemeente Horst aan de Maas was koploper en besloot een zogeheten paarden-inclusief beleid te maken om paardensporters, handelaren, trainers en liefhebbers zo goed als mogelijk te faciliteren. Het gebied werd daartoe ingericht en voorbereid. Het imposante Equestrian Center de Peelbergen werd uit de grond gestampt.
Het gebied groeide in no-time uit tot een state of the art paardensport-faciliteit waar de hele wereld van spreekt. Niet voor niets werd in ‘Pielburgen’ of ‘Crownenburg’ dit jaar al een WK mennen georganiseerd. En over twee jaar nog eens.
Limburg werd weer een paardensportprovincie. Jumping Indoor Maastricht herrees en groeide uit tot vier sterren evenement, waardoor vandaag de nummer van 1 van de wereld (landgenoot Harrie Smolders) ook aan de start staat. ‘Want Limburg doet ertoe’.
De crème de la crème van de internationale paardensport verzamelt deze dagen in het Mecc in Maastricht. De economie in deze provincie draait als nooit tevoren. 175 miljoen euro op jaarbasis ….and counting.
Steeds meer gemeenten zien de waarde van de paarden inmiddels in. Niet alleen Horst, Weert, Beekdaelen of Eijsden-Margraten.
Want doe je het niet voor de sporters, dan wel voor de uitdagingen in het Limburgs landschap met de agrarische terugtrekkende bewegingen en daarmee leegstaande kavels en stallen. Of voor de toerist of recreant met de ruiterroutes. Of die buitenlandse investeerder die geld investeert en personeel nodig heeft.
Die handtekening onder dat papieren document van 7 jaar geleden leek zo weinig waard. Nu lijkt zich dat ineens uit te betalen. In de sector waar iedereen enkel met zichzelf bezig was lijkt nu iedereen verenigd. Handelaren en trainers slaan de handen ineen. Niks concurrentie: samen het centrum van de Europese paardensport willen zijn.
Limburg als paardensportmekka. Buitenlandse ruiters zagen dat al lang, het besef in deze provincie duurde wat langer.
Vandaag wordt er gestreden om de Grote Prijs van Maastricht op Jumping Indoor.
Mooie metafoor, de bedenkers van het eerste uur maken vandaag zelf een intern klein huppeltje van blijdschap. Heel Limburg hinnikt. Kwestie van geduld.
