Society

‘TE VEEL FEESTJES, ETENTJES EN BIKINI’S’

Auteur: Annemie Ramaekers

Ik zie je liever met wit, of in een vrolijke kleur in plaats van altijd dat zwart!’- ‘Je kan misschien je smokey eyes eens updaten tot hedendaagse looks.’- ‘Je zou beter wat minder filters gebruiken en natuurlijkere foto’s posten.’ – ‘Ik vind jou een toffe madame en vrolijke mama. Maar de laatste tijd is er zoveel glitter en glamour. Veel feestjes, veel bikini’s, veel etentjes. Ik zou zo graag eens de ploetermoeder zien. Een realistische kijk op het leven en een hart onder de riem voor alle ploeterende mama’s.’Lang leve Instagram. Lang leve Social Media. Lang leve bashing! Laten we dus met z’n allen iemand op het Internet afzeiken, zwart maken, veroordelen, uitschelden en schuldgevoelens aansmeren. Persoonlijk aanvallen. Zomaar. Op de man af. Voor de lol. Want neen, ik ken ze niet, die ‘perfecte dames’, wier onderbouwde meningen in mijn inbox belanden. Commentaar op mijn haar, op mijn té donkere ogen, op mijn té rood gestifte lippen, op de warme gloed die ik over een foto zwier. Is me dát vermoeiend. En vals. Anoniem, zonder profielfoto iemand anders aanpakken. Daar hebben ze het lef voor. Bizar toch, dat niemand mij dat in mijn gezicht komt zeggen. Kijk, ik hou van meningen. Het leven is aan de praters en doéners. Niet aan de seuten en lamzakken. Maar verwacht a.u.b. niet van mij dat ik ook ga luisteren hé. Dat ik mij als een Holly Hobby ga kleden, dat ik aardkleurige oogschaduw ga kopen, of mijn favoriete filters, FaceTune, Snapseed en VSCO, zal deleten. Neen, oh neen, betweterige en rancuneuze juryleden van Instagram. Luisteren doe ik alleen tijdens mijn interviews, en naar vrienden, familieleden en dierbaren, die me nemen zoals ik ben. Die wéten wie ik ben. Vorige week heeft een zekere esther_klomp_10 me pas écht kwaad gekregen.

Het leven is aan de praters en doéners
Dát, beste Esther, is een brug te ver. Mij komen vertellen dat ik een afwezige, slechte, egoïstische moeder ben? Ren je rot. Want als ik je te pakken krijg, na zulke van de pot gerukte beweringen, dan zwaait er wat. Ze reageerde op mijn bezoekje aan de kapper. Nota bene tijdens de schooluren!!! Ik heb de azijnpisser opgezocht via Facebook, vastgesteld dat zijzelf beter wat méér tijd voor zichzelf zou maken, en van antwoord gediend. Dat ik max 1 keer per week niét aan de schoolpoort sta als de bel gaat, dat ik élke dag vers kook voor mijn bengels en hun een warme nest bezorg. Mama zijn is mijn eerste job. Waag het dus niet om mij hierover aan te vallen. Want dan bijt ik terug. Heel hard. Bye Bye Ester Klomp. Tot nooit meer. Moet ik mij werkelijk verantwoorden voor het leven dat ik leid, met korte ei? Ja, ik feest graag. Ja, ik ga graag uiteten met vrienden. En ja, ik heb weinig om het lijf als het heet is, iets wat ik al eens vastleg op foto. De ploeterende mama heeft het wellicht niet door. Maar net dát is een hart onder de riem, voor al die moeders die hun lichaam tijdens hun zwangerschap(pen) hebben zien ontploffen. Dat het nog goedkomt, met die hangbuik. Dat het haal-baar is én realistisch. En dat je niet vastgekluisterd zit aan de haard. Kom op dames. Stop met zeuren. Pak je bijeen. En lééf! Aan alle andere koppigaards: ontvolg me. Please. We hoéven geen vriendinnen te zijn.

___________________
Chapeau Nieuwsbrief
Wil jij wekelijks het laatste nieuws ontvangen over het goede leven in Limburg NL/BE? Schrijf je dan in voor onze mooie nieuwsbrief -> inschrijven <

Deel dit artikel:
Meer artikelen over:
Society

Gerelateerd nieuws