Festival Cannes

Met de 72e editie heeft het filmfestival van Cannes zichzelf opnieuw uitgevonden. Veel nieuwe, goede films uit heel de wereld en ruim voldoende sterren die moeten zorgen voor de opwinding in de wereldpers. Na de wat matige editie van 2018 is het festival weer helemaal terug aan de top. Zelfs het tamelijk druilerige weer kon daar niks aan afdoen.

 Antonio Banderas, Penelope Cruz en Pedro Aldomovar

 Mariah Carrey bij Chopard

Het klinkt wellicht vreemd, maar eigenlijk is de uitreiking van de Gouden Palmen in Cannes niet eens het hoogtepunt. Althans, belangrijker is het om mee te doen en om je film aan de wereld te presenteren. En dat kan daar aan de Côte d’Azur beter dan waar ook ter wereld. Met meer dan 4.000 journalisten − van Chili tot China − en met in totaal zo’n 70.000 professionele geaccrediteerde festivalgangers, van producenten tot bioscoopprogrammeurs. Dus maakte het Quentin Tarantino niet zo heel veel uit dat hij met zijn Once upon a time in Hollywood geen enkele prijs in de wacht sleepte, ondanks zijn reputatie, zijn kwalitatief goed gemaakte film en topacteurs Brad Pitt en Leonardo di Caprio. De organisatie weet dat ook wel. Heeft er alles aan gedaan om de door hen geliefde Tarantino naar Cannes te slepen, zodat in Hollywood alles op alles moest worden gezet om de montage nog op tijd klaar te krijgen. Want met hem en de heren Pitt en Di Caprio heb je genoeg glamour in huis om alle aandacht te trekken. En tegelijkertijd benoem je dan een intellectuele jury, waarvan je weet dat die waarschijnlijk met de prijzen een andere kant opgaat, in dit geval van de onbekende Zuid-Koreaanse regisseur BONG Joon-Ho met de overigens goede film Gisaengshung. De prijs voor de beste vrouwelijke hoofdrol was voor Emily Beecham in Little Joe van Jessica Hausner.

Antonio Banderas won de prijs voor de beste acteur, voor zijn rol in de film Pain and Glory van Pedro Aldomovar. Tijdens de persconferentie was Banderas heel enthousiast over zijn rol, in feite een verhaal rondom Aldomovar zelf. Penelope Cruz is in de film zijn tegenspeelster. Ook de Luikse broers Dardenne vielen (weer) in de prijzen, maar deze keer werd het geen Gou-den Palm, maar de prijs voor de beste regie voor hun film Le Jeune Ahmed. Een jongen die op-groeit in de buitenwijken van Luik en onder invloed komt van een imam, die hem radicaliseert.

 Izabel Goulart

Tarantino, PITT EN DI CAPRIO OOK zonder PRIJZEN VROLIJK

 Actrice Andie MacDowell

Tarantino
Terug naar Tarantino. Het is de eerste keer dat Pitt en Di Caprio samen spelen in een film en dat beviel prima. „Het is prettig om scènes om te nemen met mensen die heel professioneel zijn,” zei Brad Pitt. „Het was heel plezierig op die manier. Echt een ervaring.” Voor Leonardo di Caprio is de samenwerking goed voor een vervolg. „Het beviel prima. We mogen sowieso al blij zijn dat we in deze business mogen werken en succes mogen hebben.”Het thema van de film is niet zo vrolijk. Hollywood eind jaren zestig. In de tijd dat hippieleider Charles Manson de zwangere Sharon Tate vermoordde. Geen filmscript, maar de werkelijkheid. Tarantino gaat daar op zijn eigen manier mee om. Geweld in de slotfase van de film komt ruim aan de orde. Maar dat is niet voor het effectbejag. „Ik ben in mijn research steeds dieper in dat verhaal van toen gedoken, en eerlijk gezegd begreep ik er gaandeweg steeds minder van. Het is ondoorgrondelijk.” Brad Pitt probeerde hem te helpen met de verklaring. „Het was de tijd van de vrije liefde, van de hoop dat alles mogelijk was. Maar het liep anders, de onschuld ging verloren.” Regisseur Tarantino is tijdens zo’n persconferentie een en al enthousiasme. Maar ook heel gedecideerd. Toen een journaliste van de New York Times vroeg waarom actrice Margot Robbie zo weinig dialogen heeft gekregen in haar rol van Sharon Tate, antwoordde hij heel strak: „Ik verwerp deze stelling.” De actrice zelf probeerde het nog te redden door te zeggen dat ze erg blij was met haar dialogen. De regisseur ging daarna over tot het bewieroken van zijn vrouw, de Israëlische zangeres Daniella Pick, die in de zaal zat. Di Caprio deelde nog een compliment uit aan Tarantino. „Er zijn maar weinigen die zoveel weten over cinema, over muziek, over televisie; hij is een soort wandelende database.” Dit jaar was er geen conflict met Netflix, dat vorig jaar het festival boycotte. Nog altijd houdt de organisatie vast aan het principe dat alleen films in de hoofdcompetitie voor de Gouden Palm meedoen, die (ook) in filmtheaters worden gedraaid en niet alleen op Netflix. Daar is zeker wat voor te zeggen. Dit jaar was een oplossing gevonden door films die door dit huis geproduceerd worden, wel in Cannes in première mogen gaan, maar dan in een ander programma, niet in de hoofdcompetitie.

 Helen Mirren in Chopard

 Monica Belluci bij première van film Claude Lelouche 

Muray
Opvallend was de samenwerking in de film The Dead Don’t Die van Jim Jarmusch tussen routinier Bill Muray en het jeugdige icoon Selena Gomez. In een bij vlagen hilarische film, waarin de doden in een Amerikaans stadje op een gegeven moment opstaan uit hun graf. De bewoners worden daar niet blij van. Bij de persconferentie, die tegenwoordig pas daags na de officiële voorstelling volgt, vertelde Jarmusch hoe blij hij was met zo’n grote crew, om vervolgens vooral te praten over zijn angst voor de klimaatverandering. „Van de politiek hoeven we weinig te verwachten, het moet van ons komen, vooral van de jongeren.”Bill Muray bleef humoristisch: „Jim heeft me heel veel geld en cadeaus beloofd, anders had ik niet meegedaan.” Om vervolgens op een vraag over de dood te antwoorden: „Ik geloof wel in een leven na de dood, maar niet voor iedereen. Ik ben benieuwd wie van jullie ik later nog tegenkom.” De bekendste regisseur van Spanje, Pedro Almodóvar, leek volgens de filmcritici een van de grootste kanshebbers op de Gouden Palm. De film Pain and Glory heeft veel mensen kunnen bekoren. Het verhaal gaat min of meer over hemzelf, over de hoogtepunten in zijn carrière, maar ook over de dingen die misgingen, die pijn kostten. Antonio Banderas speelt de regisseur en won daarmee de Gouden Palm. „Ik heb alles wat ik tot nu toe geleerd heb moeten vergeten, om vanaf nul aan deze rol te beginnen. Maar ik had het niet willen missen. Het klinkt raar, maar ik heb mezelf daardoor beter leren kennen.”

 Het Nederlandse foto-model Romee Strijd

Lelouche
De Franse routinier Claude Lelouche mocht met zijn zoveelste film, Les plus belles années d’une vie, meedoen aan de hoofdcompetitie. Met daarin een bescheiden rol voor de Italiaanse actrice Monica Bellucci, die niettemin zeker in Frankrijk nog altijd heel populair is en aan wie de leeftijd van 54 jaar niet te zien is. De hoofdrol in deze film is voor Anouk Aimée, die de tachtig al ruim voorbij is. „Dat ik op deze leeftijd nog gevraagd wordt voor een film, dat verraste me wel,” zei ze gevat. „Maar je merkt wel dat als het acteren eenmaal in je vezels zit, dat je het nooit verleert. Veel meer moeite had ik om hier in Cannes al die trappen op te gaan. Dat valt op mijn leeftijd verdorie niet mee, maar ik heb het gered.”

 Actrice Amber Heard

Chopard
En dan waren er de speciale feesten, onder meer die van een van de hoofdsponsoren Chopard. Tijdens de zogeheten love party was er een exclusief optreden van Mariah Carey. Maar de gentlemen’s evening op de rooftop van het prestigieuze Martinez hotel mocht er ook wezen. De gentlemen hadden hun ladies overigens meegebracht, dus in die zin bleef alles in balans. Karl-Friedrich Scheufele en zijn zus Caroline, beiden co-president van het beroemde Zwitserse huis, hadden niets aan het toeval overgelaten. Een prachtig decor, uiteraard een geweldig uitzicht, overheerlijke gerechtjes, veel goede champagne en al het andere waar de mens op dat mo-ment nood aan heeft. Deze keer waren het vooral de horloges die getoond werden, want daar zijn de heren nu eenmaal meer gevoelig voor. Met name dan de collecties L.U.C. en Classic Car Racing. De sympathieke voormalige autocoureur Jacky Ickx vertelde ons nog dat hij geniet van de raceprestaties van Max Verstappen. „Maar om te winnen heeft hij een Mercedes nodig.” Inderdaad, daar waren we al bang voor. De avond was niet in het minst een groot succes vanwege de bijzonder sfeervolle muziek van de live-band Alessandro Ristori and the Portofinos. Niemand kon de benen nog stilhouden. Als toetje waren er nog proeverijen met sigaren en whisky. Het kon allemaal niet op.

 Elle Fanning

Haute Couture
Ook hier viel het op dat fotomodellen en andere opvallende dames op dit soort feesten in Cannes kiezen voor haute couture van transparante stoffen, om zo de gentlemen enigszins nerveus te maken en zichzelf optimaal aan de fotografen te presenteren. Dat de temperaturen daar dit jaar eigenlijk niet geschikt voor waren, deerde hen kennelijk niet. In Cannes mag het allemaal chic maar ook spannend zijn. Ook dat is onderdeel van de magie van het festival.

Fotografie: Festival Cannes, Chopard en Hollandse hoogte

______________________________
Chapeau Nieuwsbrief
Wil jij wekelijks het laatste nieuws ontvangen over het goede leven in Limburg NL/BE? Schrijf je dan in voor onze mooie nieuwsbrief -> inschrijven <