In de Boschstraat in Maastricht wordt oude allure ineens hip

Wie in eigen stad of regio op ontdekkingstocht wil gaan, kan z’n hart bijvoorbeeld ophalen in de Boschstraat in Maastricht. Vanaf de Markt lijkt het wel een Parijse avenue, zo breed. Met oude grandeur. Ook met een pittige sociale geschiedenis. Maar nu wordt deze buurt steeds hipper.

De Markt was lange tijd zo’n beetje de noordgrens van het centrum van Maastricht. De eerste paar meter in de Boschstraat kon je nog wel naar de zeer volkse cafés die de stemming erin hielden, maar voor de rest was het een wat povere straat. De geschiedenis liegt er dan ook niet op. Weliswaar heeft hier tot midden negentiende eeuw aan het einde van de straat de Boschpoort gestaan, genoemd naar de route richting ’s-Hertogenbosch, en met nog een hele periode pal daarachter het voormalige MVV-voetbalstadion, dat volgens oude Maastrichtenaren zo gezellig was. Maar hier hebben decennialang veel arbeiders onder zware omstandigheden in de aardewerkindustrie gewerkt. Het huidige Sphinxgebouw herinnert daar nog aan. De zogeheten ‘pottemennekes’ woonden in kleine huisjes en barakken achter de Boschstraat, een wijk die nadien gesloopt werd en waar de huidige woonbuurt Havezathe voor in de plaats is gekomen.

Rauw

Het heeft lang geduurd, maar nu begint de Boschstraat steeds meer tot leven te komen. Dat komt omdat het een aanlooproute naar het centrum is geworden vanwege nieuwe, grote parkeerterreinen die aan de noordkant verrezen zijn. Zodoende nemen de bezoekers vanzelf die route. Maar het ligt ook aan de ontwikkeling van de kop van de Boschstraat, het zogeheten Sphinxkwartier. Al eerder zijn daar aan passantenhaven ’t Bassin leuke restaurantjes gekomen, maar met name door de komst van filmhuis Lumière, het concerthuis de Muziekgieterij, het Student Hotel (in het oude Sphinx-Eiffelgebouw), de hippe meubelzaak Loods 5 en de Rooftopbar is dit gebied een bestemming op zich geworden. Heel eigentijds, in een rauwe postindustriële omgeving. Dat trekt jong volk, het zorgt voor leven in de brouwerij. Straks komt daar nog de nieuwe koffiebranderij van Blanche Dael bij en je kunt nu al naar de verborgen maar oh zo mooie Andrieskapel.

Verborgen Schatten

Het is vooral een gebied van verborgen schatten. Want als je vanaf het oude Eiffelgebouw richting Markt loopt, kom je tot veel ontdekkingen, als je je ogen de kost geeft. Het Kantonese restaurant Yong Kee ligt er al lang, met opvallend veel Chinese gasten. Maar lunchroom Piece of a Cake is nieuw. Aan die westkant zijn café de Boschpoort, café ’t Lamke en sigarenmagazijn Goossens nog bestaande iconen van vroeger. Maar hotel-restaurant litz Roy, dat is al een beetje Parijs. Niet al te chic, meer boutique-achtig. Ernaast verbouwt hotelier Benoit Wesly nu het voormalige en vooral statige LIOF-gebouw. Hier moet een heus 5-sterrenhotel verrijzen. Dat zal de straat zeker een verdere impuls geven.

Internationaal

Clare Allman uit Londen runt iets verderop de vestiging van de kappersketen Toni & Guy. Ze zit hier al zeven jaar. „Het was er eerst erg rustig, maar het wordt steeds levendiger. Ook steeds meer jonge mensen. Hier komt een heel internationaal publiek, dus we zijn blij dat we voor deze locatie gekozen hebben.”Aan de overkant was de tijd bij hotel La Colombe stil blijven staan, maar nieuwe uitbaters zijn bezig met een grote verbouwing. Dit moet een eigentijds adres gaan worden. Dat is al het geval bij café de Gouverneur, dat een enorme keuze aan biersoorten biedt. Het grote terras zit vaak behoorlijk vol. Ineens is deze kant daardoor populair geworden, vooral bij studenten.

Kerk en kunst

Het contrast met de stilte van de kerk ernaast kan niet groter. Helaas zijn de deuren van de kleine St. Matthiaskerk (veertiende eeuw) doorgaans gesloten. Want binnen is het een juweel, een van de best bewaarde geheimen van de stad. Met prachtige kunstschatten, onder meer van de beroemde houtsnijder Jan van Steffeswert. TEFAF-kwaliteit. Wie dat allemaal wil bewonderen, zal toch op de zaterdagavond of zondagmorgen naar de Heilige Mis moeten gaan. De pastoor houdt wel van tempo, dus dat is niet onoverkomelijk. Al wandelend moet je vooral niet vergeten goed naar de gevels te kijken. Het wemelt van de ornamenten. Ook kruisbeelden, oude klokken en zeker ook de authentieke straatlantaarns maken het romantische beeld compleet.

Place to be

De vestiging van Kunstuitleen Maastricht heeft een gevarieerde collectie in huis en haakt in op de ontwikkelingen in dit gebied. „We zitten er nog niet zo lang, maar het wordt toch steeds drukker in de straat”, zegt Paloma Garcia. „Veel mensen gebruiken de straat nog als verbindingsstraat naar het centrum en vergeten te kijken naar alles wat hier ontstaat. En lang niet alle panden zijn winkels of horeca, dus het is niet een echte winkelstraat. Maar we zien toch meer en meer beweging en er komen steeds meer leuke zaken bij. Straks is dit the place to be.”Dat het grote pand waar vroeger het Leger des Heils in zat, nu wordt ingenomen door Hotel Monastère, heeft de buurt ook zeker goed gedaan. Als Maastricht al een tikkeltje buitenland is, dan is de Boschstraat dat helemaal. Maar dat weet nog lang niet iedereen.