Auto's|Culinair|Health|Kunst en Cultuur|Living|Travel

Jour de repos

Minder dan 800 kilometer en Parijs is bereikt. De Tour de France gaat de komende dagen de finale in. De 169 overgebleven coureurs genieten van een welverdiende rustdag in Gap.

 In Gap op de camping zie ik een mooi familie tafereeltje voor me. Tussen de andere Nederlanders op deze rustige camping zit een familie met een zoon gezellig rondom een camping tafeltje. De zoon kwam zojuist terug van een rondje fietsen. Bij aankomst werd hij warm onthaald door vader en moeder. Hij zette zijn fiets tegen de boom en knuffelde hen. Zou hij zo lang op zijn fiets zijn weggeweest? Hij liet met veel trots zijn foto’s op zijn smart Phone zien. Zeker van al zijn ritjes die hij de afgelopen weken heeft gemaakt. Aan de bruine kleur van zijn lichaam te zien is hij zeker al weken onderweg. Wat zou hij allemaal hebben gezien tijdens zijn ritjes. Ik kan het op een afstand alleen maar raden. Gevaarlijke kloven, afdalingen, vallende renners, overweldigende beklimmingen en vergezichten, de hitte, te enthousiaste Franse toeristen en veel politie die hem wonderbaarlijk de juiste weg wezen. Enfin, een hele Tour moet dat zijn geweest.

De koffie stond klaar, net zoals hij dat thuis gewend is. Met veel zorg is deze bereidt. Een sterke espresso uit zo’n apparaatje wat op het vuur moet. Ideaal voor op de camping. Daar houdt hij van. Hij maakt er zelfs een fotootje van. Zeker voor zijn instagram account. Net alsof veel mensen dat zou interesseren. Ik bedenk er zelf de Hashtag bij zoiets als #mommacoffeeisbest of #bestcoffeeever. Hij is volgens mij sowieso een buitenmens, een ontspannen gast, niet te veeleisend. Camperen met de camper doet hij vaker, ook als hij in Nederland is. Hij houdt ook van Limburg, Maastricht daar komt hij wel eens met zijn wagen. Het Hijgend Hert in Vijlen, dat zou nu echt een plek voor hem zijn. De koffie is er in ieder geval goed. Ik bedenk het me ter plekke als ik de familie vanaf een afstandje gadesla.

De zoon gaat relaxed zitten in zijn campingstoeltje en praat aan een stuk door. Zijn moeder schenkt bij. Pap is al bezig met de tent inpakken. Ik hoor de naam van de zoon als zijn vader hem roept. “Laurens wil je nog iets eten?” Laurens schudt nee. Hij wil eigenlijk dadelijk nog een stukje gaan fietsen. Och ik ben nu toch in Frankrijk, dan wil ik het liefst zo veel als mogelijk op de fiets zitten. Ik hoor het hem denken. Zijn moeder geeft hem een fles water voor in de bidons. Drinken is een must in deze temperaturen. Dat weet hij als geen ander.  De familie waar dit verhaaltje over gaat is de familie Ten Dam uit Groningen. Een doorsnee gezin ware het niet dat hun zoon Laurens een beroepsrenner is. De nummer 9 van afgelopen Tour de France, de nummer 64 in de huidige. Och het kan niet altijd meezitten, die valpartij en met name bronchitis spelen hem parte. Een klimmer pur sang en wellicht wel, nee zeker weten, de meest harde renner in het profpeloton. Wat kan hij incasseren en afzien. Dat beaamde ook zijn ploegleider Frans Maassen. Ongekend, “het is alsof hij er een kick van krijgt”. Hij is van kleins af aan nooit een aansteller geweest. Zijn vader verwoord het zo, “denk altijd positief, er zijn genoeg mensen om ons heen die het slechter hebben”. Als je zo denkt en je je over die eerste pijn kunt heen zetten dan kom je een eind. Laurens is een harde dat zit in zijn genen. Als hij afstapt dan gaat het ook echt niet meer. Dit beeld kan alleen maar bevestigd worden.

Na een klein uurtje staat Laurens op. Pap kun je me een stukje de berg oprijden, vraagt hij beleefd. Hij wil graag fit beginnen aan de afdaling en de berg die daarna komt. Daarnaast zijn zijn spieren koud. Het zitten in dat campingstoeltje is bepaalt geen luxe voor een beroepsrenner. Zijn vader start de wagen alvast. Een paar campinggasten vragen hem nog even om een handtekening. Hij gaat gewillig op de foto met enkele van hen. “Dag Lau, leuk dat je er was”, roept de moeder haar zoon nog toe. Ja mam tot straks, ik ben even fietsen. Zo is het maar net. Leuk dat je er was Laurens en dank voor alle mooie momenten de afgelopen jaren. Veel succes in de bergen straks.

Morgen gaat het spektakel dat Tour de France heet verder. Met Laurens ten Dam en al die andere overgebleven Nederlanders. De finale gaat beginnen. De Alpen staan voor de deur. De Brit Froome leidt soeverein. Hij speelt met zijn tegenstanders. De Franse pers met oud renner en Tv-icoon Laurent Jalabert voorop blijft aan de poten van Froome’s troon zagen. Het gesprek van de dag en deze Tour. Jammer, maar dat is Frankrijk, c’est la vie, zullen we maar zeggen. Zeker nu de Franse renners zo ontzettend tegenvallen. Wat had men in Frankrijk, zeker na afgelopen jaar, veel hoop op de zo lang verwachte Franse eindoverwinning. Dommage….

De komende dagen worden bijzonder zwaar. De wellicht zwaarste Tour in jaren aldus Maastrichtenaar en trainer van Lotto-JumboNL, Louis Delahaije. Hij kan het weten. De ASO heeft een loodzware laatste week gepland. De overgangsetappes waren al niet mals. Haast geen meter en aankomst vlak. Maar de komende vier etappes zijn van een andere ‘planeet’ om maar eens dit in Tour termen zwaarbeladen woord te gebruiken. Dit vraagt voor uitleg. Ten tijde van Armstrong’s suprematie gebruikte de Franse pers de zinsnede “Armstrong is van een andere planeet”. Hiermee doelende op zijn niet te verklaren onmenselijke prestaties. Hintende naar het gebruik van prestatie verhogende middelen. Laten we er van uitgaan dat deze Tour schoon is.  

Nog 705,5 loodzware kilometer en we zijn in Parijs. De lichtstad wacht met spanning op de gele trui. Nu eerst nog even over die vervelende cols met klinkende namen: Col de la Croix de Fer (2x), Alp d’Huez, La Toussuire, Col du Chaussy, Col du Glandon en Col d’Allos. En dan laten we alles wat niet 1e en buiten categorie is nog weg. Wie zou het beklimmen van deze ondingen ooit bedacht hebben? In ieder geval genieten miljoenen mensen langs de weg en voor de buis er al decennia lang van. U toch ook?

 Le Tour le spectacle extraordinair.

Deel dit artikel:

Gerelateerd nieuws