Met vallen en opstaan
Over een week zit de 102e Giro er op. Dan gaat deze editie de geschiedenisboeken in. Ik maak er nu al ruim twee weken deel van uit. Het reizend circus door de prachtige landschappen van Italië.
Iedere dag worden er nieuwe verhalen geschreven. Over een Japanner die al op dag 1 (na een tijdrit van slechts 8 kilometertjes!!) naar huis moet omdat hij de tijdslimiet niet haalt. Over Tom Dumoulin, die een onhandige actie van een voorganger niet kan ontwijken en prompt gedesillusioneerd in het vliegtuig stapt. Over Simon Yates, die vorig jaar de Giro naar zijn hand zette en nu op de een of andere manier niet mee kan komen.
En ja, dat zijn de minder mooie verhalen die de sport ook zo boeiend maken. Geen pieken zonder dalen, om maar in wielertermen te blijven.
De verhalen van de verliezers. Van de mannen die uiteindelijk sterker worden door die tegenslagen. Wielrennen is een sport van vallen en opstaan. Letterlijk en figuurlijk. Een week geleden had de Rus Zakarin een lege blik en zag hij asgrauw na de tijdrit in San Marino. Wat had ik hem graag een ticket naar huis bezorgd, de arme man. Zes dagen later wint hij op de Colle del Nivolet de eerste bergrit en staat ie derde in het klassement.
Wat we daaruit leren? Dat de reflex van een wielrenner om na een val weer snel op te staan, vaak wordt beloond. Ze staan nooit lang stil bij een val, blessure of verlies. De knop gaat snel om en nieuwe doelen worden gesteld. Landa of Zakarin hadden deze Giro voor minder tegenslag kunnen verlaten. Maar ze knokten en kwamen bovendrijven. Net zoals Tom nu al bezig is met de Tour: Giro-knop om en weer door.
Ik sprak er vanmorgen over met oud-wielrenner Bobbie Traksel, commentator en analyticus van Eurosport (en inspirator van dit verhaal!). De wielersport heeft hem niet alleen een mooie carrière opgeleverd, maar ook vele levenslessen. Relativeringsvermogen, boerenslimheid, mensenkennis. Maar bovenal: opstaan na de val.
Zit het even tegen? Geef jezelf een paar tellen en sta weer op. Er zijn nog zoveel doelen om na te streven.
Landa, Zakarin en vele anderen hebben dat de afgelopen weken weer eens bewezen. De wielersport als metafoor voor het leven. Vallen en opstaan. Kijk je straks mee, op weg naar Como? Steek je toch wat van op.
Sander Kleikers
