Afscheid van een krijtstrepen broek met zilveren ritsjes
Dit voelt een beetje raar, onwennig… mijn allerlaatste modeblog voor Chapeau Magazine. Mijn fashion-dagboek, mijn jarenlange Carrie Bradshaw momentje… Hoe begin je zoiets überhaupt, zo’n afscheidsblog?
Aangezien ik lichtelijk melodramatisch ben ingesteld beluister ik, terwijl ik dit schrijf, m’n ‘emo’-afspeellijst op Spotify. Waarbij uit m’n speaker de ultieme quote weerklinkt op de beat: ‘There’s never a right time to say goodbye’. Inderdaad, als je van iets of iemand houdt, komt het afscheid altijd op een verkeerd moment. Of het nu een krijtstrepen broek is, een bepaalde passie of een persoon op wie je erg bent gesteld. Nieuwsgierig naar m’n emotionele einde? Le grand final? Het waarom? Laten we beginnen bij het begin…
Toen ik 7 jaar was, kreeg ik van mijn moeder een krijtstrepen broek met zilveren ritsjes. Deze broek was in 1998 niet alleen superstoer en #vetkicken, maar zat ook nog uiterst comfortabel. Ik voelde me er zó goed in, dat ik ermee bleef lopen totdat ik er pontificaal uitgegroeid was en elke dag ridicuul, maar happy op de basisschool verscheen. M’n moeder schaamde zich dood, het zag er niet uit. Na veelvuldig de broek gedragen te hebben, zat er uiteindelijk een gat in en dreigde m’n moeder hem weg te doen. Beledigd als ik als inmiddels 8-jarig meisje was, bracht ik de coole broek, die begon te pillen en te pluizen, naar mijn oma. Dit klusje was na jarenlange ervaring op het naaiatelier peanuts voor haar, en zowel ik als mijn broek waren in een mum van tijd weer good to go.
Door mijn voorliefde voor extreem ‘lekker zittende kleding’ – waarbij ik het oncharmante uiterlijk vertoon voor lief nam – had mijn moeder nooit kunnen bedenken dat ik later in de mode zou eindigen. Het duurde dan ook zo’n twee jaar voordat ik eindelijk afscheid nam van die krijtstrepen broek. Zo ontdekte ik op 9-jarige leeftijd voor het eerst dat je zaken waarvan je houdt op een zeker moment moet loslaten.
Het 9-jarig meisje van destijds is inmiddels zo’n twintig jaar ouder. Opnieuw staat ze op een punt waarop ze iets moet loslaten. Namelijk haar passie voor schrijven en haar werk als mode & beauty-redactrice van Chapeau. Het blijkt net zo lastig als het afscheid namen van een goed passende krijtstrepen broek.
Mijn liefde voor het schrijven over mode is geenszins over. Maar zoals veel van jullie weten, ben ik naast mijn werk als modejournalist ook werkzaam als curvy model. Die twee dingen kon ik jarenlang prima met elkaar combineren. Het afgelopen jaar begon ik echter te merken dat het me steeds moeilijker af ging. Ik kreeg alsmaar meer modellenwerk en bovendien werden de klussen die ik deed steeds internationaler. Zonder dat ik het aanvankelijk in de gaten had, zorgde dit over een agenda die overliep, waardoor ik steeds meer in de knoei kwam en het me nauwelijks nog lukte de juiste balans te vinden. Voor iemand die op carrièregebied altijd bang is een kans te missen – en daardoor nauwelijks ‘nee’ zegt – was het maken van een keuze best lastig. Niettemin merkte ik dat het uiteindelijk doorhakken van de knoop in hoge mate bijdroeg aan mijn innerlijke rust.
Ik kijk met enorm veel vreugde en dankbaarheid terug op de mooie periode bij Chapeau en ben ik enorm trots dat ik als Limburgse aan zo’n mooi platform heb kunnen bijdragen. De interviews, de prachtige Chapeau-evenementen en de fijne ontmoetingen met de mensen en partners uit de Chapeau-community; het zijn slechts enkele van de vele dingen waar ik met een warm gevoel op terugkijk en die ik geheid zal gaan missen!
Om deze blog niet al te sentimenteel af te sluiten, gooien we er voor de allerlaatste keer eenverlanglijstje à la Yoëlle tegenaan. Een lijstje zoals jullie dat in de loop der jaren van me zijn gewend. Vergeet niet dat het leven niet altijd perfect is, maar dat je outfit dat zeker wel kan zijn! Dus zeg het maar, welk item is jouw zomerfavoriet?
Jacquemus
Deze designer is als je het mij vraagt de nieuwe Chanel. Maar dan met een jong, Frans zomerbriesje. Op dit moment ben ik aan het wachten tot mijn eerste Jacquemus-item thuis arriveert. Na zo’n twee jaar smachten naar werk van deze designer ben ik ben gevallen voor de ‘Le Grand Bambino’, in het zwart. Een mooie basic. Classy, maar speels. Maar eigenlijk zou ik werkelijk alles van dit Franse modelabel willen dragen.
New Bottega bag
Ik heb altijd al Bottega Veneta geapprecieerd en kocht er zelfs als arme student een knock-off portemonnee van, voor zo’n 20 euro op een zonnige vakantie aan de Turkse Rivièra. Een lichtelijk gevalletje fake it till you make it. Inmiddels telt de daadwerkelijke prijs van (de échte) Bottega zo’n twee nullen extra. Het is dan ook een prachtig merk. Zeker nu er sinds een tijdje een nieuwe designer werkt en de naam is veranderd in ‘New Bottega’. Vooral de schoenen en tassen zijn mijn favoriete items van deze Italiaanse high-end brand. Er hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan, net als jammer genoeg 95 procent van de andere mode-items waar mijn oog op valt. Fun fact is wel dat de stijl van New Bottega door enorm veel high street-merken als H&M, Zara en Mango is gekopieerd. Dus, mocht je budget niet toereikend zijn, dan vind je bij deze winkels copycats voor een aantrekkelijk prijsje.
Cult Gaia Headwrap
Wederom vind ik ALLES van dit merk ge-wel-dig! Ik ben qua mode ook echt een zomertype. Zomerser dan Cult Gaia kun je het niet krijgen. Met etnic prints en zwoele zomerse materialen droom ik elke keer weer weg bij hun collectie. Momenteel is mijn oog gevallen op de 100% zijden scarf, deze kun je zowel als headwrap en als geknoopte top dragen.
Tijdloze Hermès slippers
Een klassieker die gewoonweg mooi én handig blijft. Maakt elk simpel zomerjurkje meteen een stuk gekleder. En mocht je ‘s avonds geen zin hebben om op hakken naar het terras te gaan? Draag dan deze stijlvolle slippertjes met een toffe tas. Et voilà, parfait!
