Coco Cuba: Historisch Chanel
Chevrolets uit de jaren ’50 in mierzoete tinten, guayabera-hemden, tasjes lijkend op sigarendozen, Panamahoeden en vanaf de balkons meekijkende Cubanen. Chanel hield een show in Cuba. Een lust voor het oog, het oor en het lijf.
3 mei 2016. Het water van Estrecho de Florida slaat woest omhoog. Diepblauwe golven bedekt met een witte schuimlaag duiken omlaag. Een karavaan van oud Chevrolets, Cadillacs, Buicks en Oldsmobiles in wijn-, mint- en perziktinten springt in het oog. In iedere wagen zit een beroemd personage: Gisele Bündchen, Tilda Swinton, Vanessa Paradis… evenals vooraanstaande hoofdredacteuren van luxe modebladen. De mierzoete ketting van klassiekers komt tot stilstand aan de Paseo del Prado in Havana. Een straat uit de achttiende eeuw die het centrum en Oud-Havana opsplitst. Niet voor niks is dit de halte.
Deze plek is namelijk een Frans-Cubaans symbool aangezien ze in 1928 door de Franse landschapsarchitect Nicolas Forestier werd hervormd met statige bomen, marmeren bankjes en de acht bronzen standbeelden van leeuwen; Mademoiselle Chanels fetisj- dier. Na zoveel turbulente decennia vormt deze plek vandaag het decor voor de Chanel Cruise-collectiepresentatie 2016/17.
Wie had dát ooit gedacht. Karl Lagerfeld staat bekend als een alles controlerende, multidisciplinaire creatief directeur. Toch liet hij in deze typische Cubaanse setting alles zoals het was. Het werd enkel nog wat opgepoetst en aangedikt. Zoals de Cubaanse muziekbands die de ruim zevenhonderd internationale gasten verwelkomen. Maar de lokale bewoners − kijkend vanaf hun eigen kleurrijke balkons, luid applaudisserend en zich vergapend aan dit niet alledaagse tafereel – zijn toch echt niet in scène gezet.
“Caribisch eiland opent de deuren voor de modewereld”
Lisa-Kaindé en Naomi Díaz, oftewel het muziekduo Ibeyi (en tweelingdochters van Buena Vista Social Club-percussionist Angá Diaz), beginnen te zingen. Het eerste model stapt de boulevard op. Dit is het begin van een show vol Cubaanse culturele rijkdom. Panamahoeden met ingezette camelia’s, Che Guevara-baretten, geplooide guayabera-hemden in organza, typische Chanel tweed-mantelpakken in felle kleuren met daaronder T-shirts met leuzen (zoals ‘¡Viva Coco Libre!), zwierig geplooide rokken met vintage autoprints. Hé, is dat niet…?
Topmodel Kiki Willems uit Maastricht flaneert voorbij in een Flamenco- achtige jurk bezaaid met pailletten. Er schieten ook prerevolutionaire outfits tevoorschijn. Knipogen in de vorm van brogues, tuxedo’s en omriemde kokerjurken naar Frank Sinatra, Marlene Dietrich, Ava Gardner en Gary Cooper die allen weleens genoten van vakanties op de Caraïben. Karl blijft on-topic. Dit lijkt echt op wat Cuba zou doen met Gabriel Coco Chanel, áls ze er nog zou zijn. Het prachtige Havanalandschap heeft hij naadloos vertaald naar een collectie beminnelijke outfits, zonder het te posh of te Cubaans te maken. „It’s a cosmopolitan take on local fashion,” zoals Karl het omschrijft.
Het is als een doodgewone fijne zomeravond waarbij terraszitters stilzwijgend genieten van het uitgedoste, voorbij wandelende volk. Met één groot verschil. Chanel schrijft vanavond geschiedenis. Want na Obama’s staatsbezoek, het optreden van The Rolling Stones en de aankomst van de Adonia (het eerste U.S. cruiseschip na veertig jaar), heropent Cuba nu ook zijn deuren voor de wereld van mode. Het had ook anders kunnen lopen. Zonder warm welkom. Want zoals er terecht wordt gesteld is het een nogal vreemd plaatje: dat van een arm, communistisch land als decor voor een carnaval van weelderige luxe. Internationale Vogue-correspondent Suzy Menkes geeft een passend antwoord: „Cultuur en dan met name mode is vaak een aanduiding van nieuwe tijden. De show van Chanel in Havana is eerder een hommage aan Cuba dan een kapitalistische verklaring verweven in tweed.”
Foto’s: Anne Combaz en Benoît Peverelli
