Je neus snuiten in het tafellaken
Verheugd stappen ze in de auto. Twee kleine dametjes die net zes jaar zijn geworden en voor hun verjaardag een leuk uitstapje met tante Dyanne, of zoals zij zeggen ‘tante Nanne’, willen. Heerlijk vind ik dat. Geen zoveelste spelletje dat in de kast wordt gegooid, maar een mooie herinnering die ze de rest van hun leven meedragen. Zodat ze later zeggen: ‘Weet je nog, toen met tante Nanne…’
We rijden de straat uit en dan komt de grote vraag: ,,Toe! Zeg nou, waar gaan we naartoe?”
In de dagen ervoor liet ik alle uitstapjes, die vroeger veel indruk op mij maakten, de revue passeren. Een ervan was Kasteel Hoensbroek. Je mond viel open bij het zien van dat prachtige kasteel en de rest van de dag paradeerde je door het kasteel alsof je een echte prins of prinses was. Ik geloof dat we hier wel enkele kinderfeestjes hebben beleefd.
,,Als je goed oplet zie je zo dadelijk vanzelf waar we naartoe gaan!” was mijn antwoord. ,,Gaan we naar Disney?” Nee schat, dat is véél te lang rijden.” ,,Naar de Efteling dan?” ,,Nee mupke, het is écht maar een kwartiertje rijden.”
Gespannen kijken ze door het raam. Bij het zien van het kasteel stuiteren ze. Ineens wordt het stil en daarna komt de vraag: “Wonen daar echte prinsen en prinsessen?”
Ik antwoord dat ik geen idee heb; dat we dat gaan uitzoeken! Met twee nieuwsgierige meiden aan iedere hand lopen we de brug over de gracht en bij het zien van het grote boek is de spanning direct over.
Bij de ingang worden we welkom geheten door een vriendelijke dame. De vraag hoe oud de twee dametjes zijn wordt heel uitgebreid beantwoord door henzelf. ,,Wij zijn 6! En nee, we zijn niet met twee kindjes, er zit namelijk een baby in de buik van onze tante! En die is 0! Moeten we daar ook voor betalen?” De mevrouw antwoordt lachend dat dat nog niet hoeft. We krijgen twee opties voorgelegd…
- De Ontdek-het-Kasteeltocht: aan de hand van een plattegrond/stempelkaart samen de tien meest bijzondere plekjes ontdekken. Op elke plek vind je een bijzondere stempel!
- De KaSpeelTocht: samen zoeken naar de zeven schatkisten en de spellen spelen. Met een boekje en een sleutel ga je op ontdekkingstocht door het kasteel. Het is een tocht vol avonturen, ontdekkingen en het openen van schatkisten.
Mijn nichtjes zitten in Groep 2 en kunnen nog niet goed lezen. Vandaar dat we gaan voor de ‘Ontdek-het-Kasteeltocht’. Gewapend met een stempelkaart, rennen ze naar buiten, op zoek naar de eerste stempel. Die is al snel gevonden!
Een tocht door het kasteel volgt. We beginnen bij de kerker, smalle trapjes richting de toren, nog smallere trapjes weer naar beneden. ,,Dit is toch wel eng hoor Nanne!” Maar zodra ze de stempel zien is ook dat gevoel weer verleden tijd.
We zorgen dat de stempels op de kaartjes staan en vervolgen onze route. We komen op bijzondere plekken: de balzaal, de kamers van het personeel, de slaapkamers en niet te vergeten: heel veel toiletten. Ongetwijfeld de favoriet!
Van elk toilet wordt de deksel opgetild en wordt er enorm gelachen om het feit dat ze vroeger in de gracht poepten.
Dan is het tijd voor een hapje en een drankje, beneden in de sfeervolle kelderkeuken. Het drankje van de kinderen zit in de entreeprijs en als de dames zelf afrekenen, krijgen ze ook nog eens een gratis ijsje! Is dat lief of is dat lief?!
We vervolgen onze tocht, op zoek naar de laatste vijf stempels: de slaapkamer, de eetkamer, de keuken, de waterput, de kapel en zelfs een geheime kamer achter een boekenkast! Spannend!
Wat ik vanuit mijn rol als docent enorm waardeer zijn de kaartenbakken in elke ruimte. Voor elke leeftijd zit er een geplastificeerde kaart in de bak met informatie en dit wordt niet alleen door mij gewaardeerd. De kinderen rennen, zodra ze zien dat er geen stempel is, regelrecht naar de kaartenbak en geven mij de gele kaart: ,,Wil je deze voorlezen?”
Zo leren ze bijvoorbeeld dat kinderen vroeger niet aan tafel zaten, maar moesten staan en dat iedereen het tafellaken gebruikte om de handen af te vegen. Zelfs hun neus mochten ze erin snuiten! En ga zo maar door. Ik weet zeker dat mijn broer en schoonzus hun verhalen nu, dagen later, nog zullen horen.
Na de laatste stempel eindigen we waar we begonnen zijn. De twee dames lopen huppelend de brug over. En tante Nanne? Daar heeft nooit meer iemand iets van vernomen.
Waarom we de jasjes op iedere foto aan hebben? Omdat er vroeger geen verwarming was en wij het koud hadden binnen!
______________________
Abonneer je op Chapeau Magazine
Sluit nu een jaarabonnement af voor slechts €29,50 en ontvang vele extra’s -> meer info <
