De B-kant van blaasmuziek
Het is half 8, ik loop in de richting van de weide van Hoeve Beusdael in Bemelen. Rechts van mij, op de plek waar vroeger een kasteel stond, een grote toren van appelkisten. Ik loop langs een boer en boerin in oude kledij die liedjes zingen: ‘woa blief de koffie’ en ‘hel wirrike’. Bij de ingang van de weide staan twee soldaten die mij hoffelijk ontvangen en vragen naar mijn naam. Als ik zeg wie ik ben, maken ze de weg vrij en kan ik doorlopen.
Dan.. een adembenemend uitzicht: een grote weide met een prachtig panorama op de Bemelse grotten, één groot openlucht podium, 350 stoelen en twee grote punttenten waar de heerlijke geur van ‘varken aan het spit’ vandaan komt. Dit is de locatie waar het vanavond gaat gebeuren: het ‘Bér (de mosasaurus die hier ooit gevonden is) tot Bemelen-concert’ van Harmonie St. Laurentius Bemelen in samenwerking met de drumband, het Antoniuskoor en DJ Ron van den Beuken. Dit ter ere van ‘het 1000+ bestaan’ van Bemelen. Ik heb het geluk, dat ik de presentatie & zang voor mijn rekening mag nemen.
De avond vordert. Het publiek wordt getrakteerd op een prachtig muzikaal programma van ‘The Flintstones” tot Verdi’, van drumband tot koor, van zangeres tot DJ. Als kers op de taart zijn er de prachtig uitgelichte grotten als decor waar af en toe een roofvogel of vleermuis langs vliegt. Adembenemend mooi. Een mevrouw spreekt mij tijdens de pauze aan: ,,Meisje, wat is dit prachtig, André Rieu zou hier eens moeten komen kijken. Wat doen die Bemelse verenigingen dit geweldig! Als dit het eerste deel pas was, dan moet het tweede deel helemaal adembenemend zijn.”
En ja hoor… Naarmate de avond vordert speelt de harmonie bekendere muziek, zingt en danst het publiek mee en valt er een betoverend mooie gloed over het landschap. Sensationeel mooi. Het publiek is na afloop betoverd: ‘Zoiets spectaculairs maken we nooit meer mee!’
Een kleine harmonie als die van Bemelen, die zoiets groots bereikt! En nee, dit was niet de eerste keer dat ze groot uitpakte. Steeds weet de harmonie onder bezielende leiding van Ron Daelemans imponerend en verrassend uit te pakken. Iets vernieuwends, iets groots, iets bijzonders waar mensen graag een avond voor vrij houden. Een vereniging die bewust niet meer deelneemt aan bondsconcoursen, maar fantastische dingen doet in een lagere divisie. Ook al is wellicht de moeilijkheidsgraad en het muzikaal niveau wat lager, ook in deze divisies zit beleving, muzikaliteit, passie en wordt het publiek geraakt. Korpsen die misschien wel harder moeten knokken om hun zalen vol te krijgen omdat ze ‘de naam’ niet hebben zoals andere de korpsen in de hoge divisies.
Nu trek ik even mijn stoute schoenen aan: Heeft een vereniging als Bemelen niet evenveel aandacht en punten van de jury verdiend? Van mij krijgen ze een eerste prijs… met lof!
Foto’s: Johannes Timmermans
