Een lieve lach maakt het leven leuker
Daar zitten we weer, met onze laptops aan de keukentafel. We zijn inmiddels drie weken thuis na een dikke maand vakantie. Weer helemaal meegezogen in de drukte van deadlines, het toeteren als iets niet snel genoeg gaat en leerlingen die twee uur na het maken van een proefwerk vragen of je al hebt nagekeken. Zucht, we hadden nog zo met elkaar afgesproken dat we het vakantiegevoel zouden vasthouden. Maar laten we eerlijk zijn: dit hadden we stiekem kunnen verwachten. Om het vakantiegevoel te behouden ben ik gestart met een fotoboek. En ohhhhh, door al die prachtige foto’s begon het weer te kriebelen.
Ik ben altijd een opgewekt persoontje geweest. Vroeger liep ik zingend over straat en zei iedereen vriendelijk gedag. Waarom? Omdat ik dat zo leerde en het goed voelde. Naarmate ik groter werd waren er mensen die soms tegen mij zeiden: ‘Ken jij die meneer? Nee? Oh, dat je dan hallo zegt!’. Of zelfs: ‘Waarom zeg jij steeds hoi tegen mensen die zo boos kijken?’. Ik werd dan als ‘te blij’ of als ‘über-enthousiast’ bestempeld. Of dat rot voelde? Nee! Ik bleef het, eigenwijs als ik ben, gewoon doen. ‘Gewoon’, tegen mensen die niet zo blij kijken, of net wel, even vriendelijk hallo zeggen.
Aangekomen in Bali voelde ik mij helemaal op mijn plek. Niet alleen door de prachtige natuur, de heerlijke geuren en smaken en de kleurrijke cultuur. Maar vooral ook door de dankbare en ontzettend vriendelijke Balinezen. Of het nu half drie ’s nachts of acht uur ’s morgens is, het is voor hen nooit te laat om je vriendelijk te begroeten. Van en over deze mensen wilde ik meer leren.
Zodra we met de taxi naar onze idyllische verblijfplaats reden viel het ons op: Bali, the Island of the Gods. Overal waar we keken zagen we kleine en grote tempels. Dames in prachtige traditionele kleding liepen naar huisaltaartjes. In hun handen droegen ze kleine bakjes van gevouwen bananenbladeren met geurende wierookstokjes, bloemen, rijst en vaak ook enkele muntjes. Er werd gedanst, gezongen en drie keer per dag geofferd. Alles voor: ‘Good luck’.
SUKSMA
Onze taxichauffeur, de held van onze vakantie in Bali, was precies wat we zochten! Een enthousiaste, vriendelijke man die zijn geloof en zijn gedachten graag met anderen deelt. We begroetten elkaar en werden direct door hem verbeterd: Nee, nee, geen ‘Hey Hello my name is’, maar twee handen tegen elkaar met een kleine buiging. We groetten hem terug en keken elkaar aan. Wat een prachtig gebaar!
Bij zijn vraag naar onze namen was er direct een overeenkomst. Zijn dochter heette namelijk ook Dyan. Maar niet zomaar Dyan, want ze was de eerstgeborene. Dan heet je vanzelfsprekend: Wayan Dyan. Ik ben de derde telg in ons gezin en daardoor was ik: Nyoman Dyan. Na deze eerste uitleg voelden we dat het goed zat en aan onze vraag ‘Show us the real Bali, not only the touristic life’ werd enthousiast gehoor gegeven. We bezochten de iets minder grote tempels, waar hij vol passie vertelde over de tradities, rituelen, de rangen en standen.
We namen een kijkje bij prachtige handwerkfabriekjes die werkten met textiel, zilver, koffie en kunst. En het indrukwekkendste: we fietsten door rijst- en koffieplantages, door dorpjes met lieve vrolijke, schattige kindjes met knuffelfactor 100, die ik zo mee naar huis had willen nemen. Alles tussen de locals, zoals het écht is. Geen supermarkten, maar iedereen een eigen koe en kippen, zoals dat vroeger bij ons ook was. Écht genieten! En óveral waar we kwamen, ontmoetten we ontzettend vriendelijke Balinezen.
De vraag ‘Hoe kan dat toch?’ werd heel duidelijk door onze chauffeur beantwoord: 90 procent van de bevolking is hindoe. We geloven dat we door een positieve houding, een beter volgend leven verdienen. We proberen de mooie dingen van het leven te zien, aardig te zijn voor iedereen en positief te denken.”
Hij draaide zich om en zei: ‘Kijk nooit boos naar elkaar, want daar komt oorlog van! Life is better when you smile’. Ohhhh alsjeblieft, laat ons dit in Nederland ook geloven!
Dus lieve mensen, ik denk dat het duidelijk is. Ook ik ben verliefd geworden op het eiland Bali, maar vooral op de mensen en hun denkwijze. Wij hebben er iets van geleerd: waar je ook in gelooft, het leven is zoveel mooier met een positieve mind. ‘Life is so much better when you smile!’
_______________________________
Abonneer je op Chapeau Magazine
Sluit nu een jaarabonnement af voor slechts €29,50 en ontvang vele extra’s -> meer info <
