Roller Coaster
Nog 11 dagen, dan zit dit onvergetelijke jaar erop. Het jaar van de herverkiezing van Trump, van 12 gouden plakken op de Spelen, een verloren penaltyfinale op het Europees kampioenschap voetbal van Oranje, van de Tourwinst van Tom, of weer eens Bohemian Rhapsody op 1….
Het jaar dat op oudejaarsavond 2019 werd ingeluid met mooie dromen. Het jaar waarin we echter werden gewezen op het feit dat de werkelijkheid en de droom ver uit elkaar liggen.
Niets van dat alles kwam uit. Een op de kop hangend vleermuisje op een Chinese markt zette de wereld op zijn kop.
Zo werd 2020 het jaar waarin iedereen moest aanpassen en schakelen, waarin we werden aangewezen op ons aanpassingsvermogen, en waar we ook vaak door werden teleurgesteld.
Ik heb me nu echter voorgenomen om de laatste week van het jaar zoveel als mogelijk de telefoon en laptop aan de kant te leggen.
Als eerstejaars fulltime ondernemer heb ik dat aan den lijve ondervonden. Het aanpassingsvermogen, de creativiteit en inventiviteit werden maximaal op de proef gesteld. Het uithoudingsvermogen ook. Geen tijd om even stil te staan en na te denken of te reflecteren. Geen opdracht afzeggen, want in onzekere tijden kan het zomaar je laatste zijn.
Ik heb me nu echter voorgenomen om de laatste week van het jaar zoveel als mogelijk de telefoon en laptop aan de kant te leggen. Stilstand is achteruitgang, maar het eeuwige hollen is ook moordend. Over 10 of 20 jaar zullen we echt beseffen wat we in dit jaar allemaal hebben ervaren, hoe we moesten wennen, hoe we protesteerden en hoe we verder gingen. Nu krijgen we in de corona-wervelwind daar de tijd nauwelijks voor. En toch heb ik juist nu behoefte om stil te staan, om los te laten en even niets te moeten. Ik kreeg toch nog een paar verzoekjes om iets te doen in de laatste week van het jaar. Ik heb er (onder heimelijk licht protest) toch maar vriendelijk voor bedankt, trouw aan mezelf gebleven.
Dan weer hoor ik Diederik Gommers op de radio zeggen dat veel verloven van zorgpersoneel zijn ingetrokken, omdat de druk op de ziekenhuizen nog steeds toeneemt. En juist dat zorgpersoneel heeft recht op die reflectie, misschien wel meer dan wie ook. Zij waren toch onze helden.
Dus ga ik zometeen voor reflectie in stilte, misschien in ultraklein gezelschap. Conform de regels. Goed voor mezelf, en uiteindelijk daarom ook goed voor de zorghelden van 2020. Stilstaan bij 2020 en uitkijken naar 2021. Het jaar waarin we straks bevrijd zijn door het vaccin, waarin de polarisatie afneemt, het land in balans komt met respectvolle verkiezingen en waarin Nederland alsnog Europees Kampioen voetbal wordt, nu na het winnen van de penaltyreeks tegen Frankrijk.
Terug en vooruitkijken. Want al zijn ze soms bedrog, dromen mag altijd. Zeker in stilte, met Danny Vera op de achtergrond, op 1. Heet dat nummer nou serieus ‘Roller Coaster’?
