‘Corona in de kop’
Ik heb last van het machtsvacuüm dat corona heet. Het sentiment swingt heen en weer. Het ene moment lees ik dat we in Limburg haast coronavrij zijn, het volgende zie ik lokale lockdowns in Europa.
Deze week was ik bij de presentatie van de Bink Bank Tour in Sittard-Geleen. Dat is een redelijk prestigieuze Benelux-wielerronde die over twee maanden ook Limburg aandoet. Of beter: mógelijk aandoet. De gemeente legt de verantwoordelijkheid volledig bij de organisatoren neer, en die organisatoren kunnen op hun beurt weer geen garanties geven. Het corona-dilemma in een notendop, de zoektocht naar garanties en zekerheid.
Tom Dumoulin bereidt zich in Tignes voor op de Tour, terwijl de Tour haar hoofd weer breekt over wat te doen als een renner straks positief is. Nu worden positieve renners doorgaans snel met pek in veren ingesmeerd en weggestuurd. Maar corona-positief zou wel eens echt een bom kunnen leggen onder het wielrennen, veel explosiever dan doping.
‘We zijn niet meer gewend om te leven in een wereld waarin we geen controle hebben.’
Hetzelfde geldt voor de Boels Ladies Tour, het eerste wielerevenement in Nederland straks. Een mooie eer en geweldige testcase voor alle evenementen. Maar de organisatie zit met de handen in het haar met alle veiligheidsprotocollen.
Enerzijds willen we het leven weer oppakken en evenementen toestaan, maar de 1,5 meter afstand moet worden gewaarborgd. Buitengewoon lastige spagaat voor de wielersport, die altijd zo wordt geroemd om haar aanraakbaarheid.
Of ik blij ben dat de koersen weer beginnen en ik op Eurosport vol aan de bak mag. ‘Jij gaat het druk krijgen he?’ Ik twijfel, want verheugen durf ik niet eens, omdat ik dan wel eens flink op mijn bek kan gaan. Deze week was ik in Valkenburg en sprak ik Amstel Gold Race-directeur Leo van Vliet. ‘Het is voor iedereen spannend, we bereiden ons voor op een koers, maar zekerheid hebben we niet’.
Juist die onzekerheid, die nu al 4 maanden duurt, went niet. Voortdurend ‘aan staan’ omdat er B-scenario’s moeten klaarstaan. Omdat alle automatismen van voor-corona niet gelden. In de evenementenbranche en sportwereld heb ik daar dagelijks mee te maken. Corona dwingt tot flexibiliteit, terwijl ik ook soms zo verlang naar planmatige zekerheid en een bepaalde zorgeloosheid. Psychiater Damiaan Denys zei op NPO Radio 1 dat we door het coronavirus oog in oog komen te staan met onze behoefte aan controle en de onzekerheid als we die dreigen te verliezen. ‘We zijn niet meer gewend om te leven in een wereld waarin we geen controle hebben.’
Het zal in het hoofd van Tom, de organisatoren van de koersen en jou vast niet anders zijn. Corona mag dan in de luchtwegen nu een stuk minder actief zijn, in ons hoofd heeft het virus flink toegeslagen.
