Een ontmoeting met Marco Bicego
De Italiaanse sieradencréateur Marco Bicego is op invitatie van Kim Vanhommerig en Sam Wammes, eigenaars van WillyVossen Jewel & Time, naar Maastricht gekomen om het vijftienjarige bestaan van zijn label te vieren. En wel op een VIP-avond, zodat trouwe klanten eindelijk de man van hun lievelingssieraden ontmoeten. Ook voor Marco was het een openbaring: nog nooit eerder zag hij Maastricht, noch Nederland, noch zijn klanten hiervandaan.
In eerste instantie valt hij niet op in de menigte. Hij is zo ‘normaal’, niet het prototype directeur in de luxe branche. Nee, Marco is anders. Je kunt hem uittekenen in een spijkerbroek met daarbij nog een fijn wit overhemd, zwart lederen monk-straps en een colbert van zwart glanzend stof. Hij is de eenvoud zelve. Simpel maar geraffineerd. Dan begint hij over zijn favoriete gerecht: pasta aglio e olio. Opnieuw doodnormaal. „Maar met de juiste ingrediënten zó ontzettend smaakvol,” gebaart hij vol overtuiging.
Die eenvoud is de kern van het sieradenhuis Marco Bicego. Al sinds vader Giuseppe het familiebedrijf startte in 1958 tot nu, vijftien jaar na de overname en koerswijziging van zijn zoon. „Mijn vader runde het bedrijf heel traditioneel. Hij deed niet aan branding en groeide daardoor niet als merk. Ik ben meer open-minded. Sinds de overname in 2000 is ons bedrijf ook bezig met distributie, packaging en service. Ik manage zestig procent van de tijd en ontwerp veertig procent. Dit tot grote frustratie van mijn vader,” zegt hij lachend.
Toch lijkt deze strategie vruchten af te werpen. Zo is Marco Bicego niet alleen de man uit het kleine, door natuur omgeven stadje Trissino nabij Vicenza, maar ook de man wiens luxe sieraden de outfits van powervrouwen als Hillary Clinton, Kate Winslet en Jennifer Lopez sieren. Local but with a global vision, zo omschrijft hij het zelf.
Daarover gesproken: na een wandeling door de natuur schuift en speelt hij met materialen voor zijn nieuwe creaties alsof het een puzzel betreft. Modetrends deren hem niet. Hij ontwerpt vier tot vijf collecties per jaar op deze wijze; vanuit het hart. Toch is zijn creatiedrang niet allesbepalend. „Ik wil geen extravagant sieraad creëren als dat niet de behoefte van mijn klant is.”
Nee, geen extravagantie. Elk juweel dat Bicego ontwerpt is tijdloos, organisch, veelzijdig en vooral draagbaar – op jeans maar ook op een cocktailjurk. „Casual en dressy,” zegt hij, wijzend naar zijn spijkerbroek die op deze manier gedragen goed past bij een formele avond.
In tegenstelling tot andere grote sieradenhuizen gaat het bij Marco dus niet om het nastreven van perfect gevormde sieraden, veel blingbling of om het bereiken van een nichemarkt. Integendeel: hij creëert betaalbare juwelen met natuurlijke vormen en diepe kleuren. Nog steeds high-end, maar dan op een democratische wijze. Iets dat volgens hem een behoorlijke uitdaging is.
Ook de oude bewerktechniek inciso a mano typeert Bicego’s creaties. Daar, in het hoekje van Kim en Sams zaak, zit een ambachtsman achter een tafel. Hij toont hoe je deze minuscule incisies maakt. In zijn handen heeft hij il bulino, een soort zakmes. Daarmee graveert hij de creaties niet alleen mooier, maar maakt ze ook uniek. Zo zijn ze tevens lastiger te kopiëren.
Dat de natuur een geliefde inspiratiebron is, merk je in de nieuwe collectie Diamond Lunaria. De Judaspenning bloem is hierbij Marco’s uitgangspunt. Flinterdunne bladeren van achttien karaat geelgoud zijn bezet met diamanten en vormen elegante colliers, oorhangers en ringen. De pronkcollectie mag alleen op deze VIP-avond bij WillyVossen Jewel & Time in de Benelux verkocht worden.
Net als alle andere sieraden, wordt ook deze serie voor zo’n negentig procent in Trissino gemaakt. Made in Trissino dus. Of zoals Marco het noemt: Made in Bicego. Want het is en blijft een familiebedrijf, ook al is papà Giuseppe het niet altijd met zijn zoons visie eens.
Kim draagt vandaag ook zijn sieraden. Het zijn oorhangers met toermalijnen, Marco’s favoriete edelstenen. „I looove the organic shape of a tourmaline,” verklaart hij met een grote glimlach. En waarom dat is, dat valt wel te raden. Waarschijnlijk omdat het iets met jeans en pasta aglio e olio te maken heeft.
