Een tuin voor kerst
Zoals zo’n beetje iedereen in coronatijd – ik kan niet geloven dat het dat nog steeds is – heb ook ík de behoefte om zaken te verbouwen, rigoureus anders aan te pakken en het liefst gewoon helemaal te herzien. Omdat het zomer is, en ik er nu veel tijd doorbreng, heb ik besloten voor de tuin te gaan. De scheve schutting, tweedehands tuinset (bedankt moeders) en vieze bestrating kunnen eigenlijk al lang niet meer, maar nu hebben ze hun houdbaarheidsdatum toch wel echt overschreden.
Ik moet even erbij zeggen dat ik het type ‘als ik iets wil, dan moet het nu’ ben. Zo ook bij de tuin. In mijn hoofd heeft mijn terras al grote tegels met zo min mogelijk naden, zodat onkruid amper de kans krijgt. Daarbij zie ik ook al een schutting van bamboe voor me, zodat het geen straf meer is om er tegenaan te kijken, en ach, als we toch bezig zijn, gooi ik er ook nog even een nieuwe tuinset in, om mijn Ibiza-sfeertje te creëren. Via via kreeg ik onlangs een telefoonnummer van een bestrater. Hij had bij een kennis de oprit opnieuw betegeld, naar volle tevredenheid. Die ging ik wel even bellen.
Natuurlijk had ik niet de illusie dat hij volgende week zou kunnen beginnen – ik had ook wel door dat iedereen zijn bespaarde coronageld in het huis aan het stoppen is en elk persoon die ook maar een beetje rechterhanden heeft flink volgeboekt is. Maar, dacht ik nog heel naïef: het zou mooi zijn als ik alvast een afspraak kon maken voor over een maand of twee. Pik ik nog wat van de nazomer mee in mijn tuin 2.0, en dan kan het terrasseizoen volgend jaar glorieus beginnen.
Zo bedacht, zo gebeld. De vriendelijke man liet me amper vertellen waarom ik belde, en vroeg vrijwel meteen: wanneer wil je dit gedaan hebben? Ik stamelde iets over zo snel mogelijk, en voegde er nog vlug aan toe dat ik het wel snapte als het even zou duren. Aan de andere kant van de lijn klonk een schamper gelach. En toen: “Ik kan vanaf december 2022.” Ik: “….”.
Logischerwijs heb ik het maar meteen opgegeven. Een ander zou misschien het internet afstruinen naar alternatieven, maar mijn kortetermijntuindroom spatte hierdoor zo hard uit elkaar dat daarmee alle enthousiasme ook ten onder ging. Dus nu zoek ik maar een nieuw project, en zit ik ondertussen vol ontkenning in de tuin. Die schutting? Staat eigenlijk nog best recht. Oude tuinset? Je kunt het ook gewoon vintage noemen. En ach, dat onkruid tussen de tegels; als je het maar lang genoeg laat groeien zie je de tegels vanzelf niet meer. Probleem opgelost.
