Salma Hayek werkt voor haar man en dochter
De Mexicaanse actrice Salma Hayek (49) gaat al heel wat jaren mee in Hollywood en in de Europese filmindustrie. Nog altijd gevraagd, al maakt ze niet altijd de sterkste keuzes scenario’s. De competitiefilm Tale of Tales werd in Cannes niet groots onthaald, ondanks de sterke bezetting met naast haar de Franse acteur Vincent Cassel.
In Tale of Tales, een film van Matteo Garrone, speelt Salma Hayek een koningin in historische tijden. Een nogal extreme koningin in een even extreem verhaal. Koningin Selvascura is bezeten van de wil om een kind te krijgen, maar dat wil in eerste instantie maar niet lukken. Ze doet de meest extreme dingen om haar wens in vervulling te laten gaan, tot en met het eten van een hart als vorm van bijgeloof. Een bloederige toestand en volgens Hayek ook uitermate smerig. „Het meest zo realistisch mogelijk overkomen, maar het was vreselijk om te doen.”
De spectaculaire kasteeldecors en de koninklijke gewaden kunnen niet verhullen dat het verhaal redelijk dun is. In Cannes vertelt de Mexicaanse er dan ook niet te veel over, behalve het obligate dat het prettig was om met de regisseur samen te werken en dat ze veel van hem geleerd heeft. Dat zegt bijna elke acteur en actrice.
Hayek heeft gelukkig meer in huis, zo bewees ze in films als Frida, After the Sunset, The Prophet. Meestal speelt ze sterke vrouwen, ook in populaire televisieseries in de Verenigde Staten en Latijns-Amerika. „Ik heb voor elke rol moeten knokken. Natuurlijk is het fijn als mensen je willen helpen, maar uiteindelijk moet je toch zelf het succes afdwingen. Vooral in de beginjaren werd zij vooral beoordeeld om haar bevallige uiterlijk. „Maar dan hadden ze bijvoorbeeld een rolletje als huishoudster in gedachten. Ik heb veel moeten doen om te bewijzen dat ik rollen met inhoud aankon.”
Nu ze zelf ‘gearriveerd’, neemt ze het vaak op voor vrouwen in het algemeen, zeker in Hollywood. „Het is toch raar dat actrices voor een rol gemiddeld minder betaald krijgen dan mannen. Enkel in de porno-industrie en in de modellen wereld is dat andersom, voor de rest delft de vrouw meestal het onderspit, en dat is scheef.”
Ze noemt zich feministisch, al zullen de meer radicale feministen haar niet zo zien. Salma Hayek toont haar vrouwelijkheid in de mooiste en meest uitdagende jurken op rode lopers en feesten, geregeld in gezelschap van haar man, de miljardair Francois-Henri Pinault, die baas is van het Franse concern Kering, dat onder meer de modemerken Saint Laurent, Gucci en Stella McCartney in huis heeft.
„Ik hou van een vrouwelijke stijl, mijn dochtertje Valentina snuffelt ook al graag in de kast. Als zelfstandig denkende en werkende vrouw hoef je niet je vrouwelijkheid te verliezen. Een feministe mag heus haar lippen stiften. Dat zijn allemaal uiterlijke dingen, een kwestie van smaak. Gelijke rechten voor vrouwen, dat heeft met inhoud te maken. Je hoeft jezelf daarvoor niet een mannelijke stijl aan te meten, want dan ga je je gedragen als een man. Dat wil ik juist niet, ik ben een vrouw en wil gelijkwaardig zijn aan de man, met behoud van mijn eigen stijl.”
Ze maakt zich zorgen over het drugsgeweld in haar geboorteland Mexico. Maar wijst er fijntjes op dat de duizenden doden die deze oorlog jaarlijks kost, het gevolg zijn van wapens die uit Amerika komen. Het angstige is dat de criminelen steeds bloeddorstiger te werken gaan. Zoals met de verdwenen studenten, die in stukken zijn gesneden. Mexico is notabene een katholiek land, een gelovig land. Vele bendes zijn helemaal losgeslagen en blijkbaar heeft de regering er geen adequaat antwoord op.
Gezien het vermogen van haar echtgenoot zou ze nooit meer hoeven te werken, maar ze gaat er doelbewust mee door. „Toen hij me ten huwelijk vroeg, heb ik gezegd dat ik wilde blijven werken en dat ik me niet wilde beperken tot een societyvrouw die op elk feest onder zijn arm meeging. Hij begreep dat gelukkig en stimuleert me om met mijn vak door te gaan. Hij weet dat ik daardoor gelukkig blijf.”
Niettemin wil ze, zeker nu ze een dochter heeft, ook af en toe afschakelen. „Ik doe ook nogal veel aan acties voor goede doelen, dus de agenda loopt al gauw vol. Maar je moet ook nog genieten, al zijn het maar kleine dingen. Ik wil mijn dochter opgroeien, daarom reist ze vaak met me mee. En ik geniet in onze tuin bij ons huis vlak buiten Parijs. Ik hou van bomen en planten. Ga lekker joggen. Ik hou van het simpele en tevens het complexe van de natuur. Ik groeide op bij het strand, het was er altijd warm. Maar ik vind de seizoenen hier in Europa eigenlijk veel fijner, veel verrassender. Ik ben echt bevoorrecht. Soms ben ik moe, zoals zoveel moeders met kinderen. Want werken en opvoeden, het is allemaal niet zo simpel in ons jachtige leven. Maar mijn grootste fans heb ik thuis, mijn man en mijn dochter. Ik zou ze teleurstellen als ik niet meer voor de camera zou verschijnen.”
