FOOD steeds vaker onderwerp van design
De meeste mensen staan ermee op: een lekker ontbijtje om de dag goed te beginnen. Waar eten een rol speelt in ieders dagelijks leven, vindt dit onderwerp ook steeds vaker zijn weg naar de wereld van design. Design Academy Eindhoven richtte in 2015 zelfs een geheel nieuwe design afdeling op, genaamd Food Non Food. Niet erg verrassend, want bij iedere maaltijd, hoe eenvoudig ook, is er sprake van een creatie. Deze twee werelden sluiten daarom naadloos op elkaar aan.
Wandelend over ‘de groene loper’ die je langs de verschillende locaties van Het Parcours in Maastricht brengt, wordt mijn nieuwsgierigheid geprikkeld als ik op het Mosae Forum plein een glazen container van Designday zie staan, met daarin een jongen die aandachtig een gerechtje aan het bereiden is. Mensen verzamelen zich eromheen, en bekijken hem alsof hij een vis in een aquarium is.
Hoewel de container ook gevuld is met een selectie van mooie meubels, ontworpen door voormalig studenten van de MAFAD (Maastricht Academy of Fine Arts and Design), steelt toch met name deze zogenaamde culinaire performance op een bedje van design de aandacht. Net afgestudeerde ontwerper en kok Cas Driessen presenteert hier prachtige gerechtjes op een zelf ontworpen servies. Als je het geluk had je naam op tijd op de lijst te zetten, kon je hier, met twee à drie personen tegelijk, te midden van de drukte van het Parcours, wegzinken in dit culinaire aquarium voor een prachtig ontworpen ervaring.
Maar nu even een bruggetje, want als je niet op het Parcours was, en niet het geluk hebt gehad te smullen van dit eetbare kunstwerkje, zit je er natuurlijk niet op te wachten dat ik je gedurende dit hele artikel ga inwrijven hoe heerlijk het was.
Even terug dus naar voeding als onderwerp van design. Want hoewel hier gemanifesteerd als kunstwerkje, zijn vele voedselgerelateerde projecten meer gericht op het plaatsen van een kritische noot. Zelfs als je totaal niet geïnteresseerd bent in design, is het moeilijk te ontsnappen aan deze meer kritische geluiden. Netflix bijvoorbeeld, staat er bol van.
Nou ben ik helemaal voor eten met verstand. Toch snap ik dat velen een beetje zoek raken, als er voedingsadviezen komen uit alle hoeken, die zelden worden onderbouwd met bewezen argumenten. Ikzelf deel die verwarring, want hoewel er bijvoorbeeld tig redenen zijn om geen koemelk te drinken, denk ik ook niet dat oplossing ligt in een genetisch gemanipuleerd soya-goedje.
Zelf word ik vaak ook een beetje moe van alle doemverhalen, maar toch. Dat er zoveel aandacht is voor dit onderwerp, is alleen maar goed: het maakt dat je je ogen er niet voor kunt sluiten. Op die manier vindt iedereen uiteindelijk zijn weg in het besluiten wat goed is voor hem of haar.
Het brengt mij bij de vraag: Wat dan wel? Het klinkt natuurlijk als een enorm cliché, maar ik ben zelf twee zomers geleden, vanaf het moment dat ik in een benedenwoning met een tuin bewoon, begonnen met het verbouwen van mijn eigen groenten. Nou wil ik mezelf niet presenteren als een wereldverbeteraar: ik ben verre van zelfvoorzienend, en doe mijn boodschappen ook gewoon bij de supermarkt.
Wel kan ik je vertellen dat als je in een zomer een klein zaadje ziet uitgroeien tot een plant waarvan je wekelijks kan plukken (en die je hebt geholpen te beschermen tegen droogte en slakken) je opeens een hele nieuwe waardering ervaart voor een tomaatje. En als je liefde en waardering hebt voor alles wat je eet (of in het geval van Cas Driessen voor het eten dat je bereidt) dan ben je toch in ieder geval goed op weg. Wellicht kunnen we een voorbeeld nemen aan het Japanse gebruik, en onze volgende maaltijd starten met de uitdrukking itadakimasu: ik ontvang nederig.
Fotografie: Nina Simons