Female power in Cannes
Op het filmfestival van Cannes staat het onderwerp #metoo minder in de belangstelling dan tijdens de oscar-uitreiking in Hollywood. Niettemin speelt het thema hier ook en was er speciale parade op de rode loper van een aantal actrices die er aandacht voor vroegen, met onder meer Cate Blanchett, Marion Cotillard en Kristen Stewart.
Niet ten onrechte, want Cannes is de afgelopen jaren zeker ook het speelterrein geweest van mannen als producent Harvey Weinstein. Verschillende vrouwen hebben aangegeven dat de inmiddels massaal van ongewenste initimiteiten beschuldigde Hollywood-coryfee juist op dergelijke festivals toeslag. Niet op de rode loper uiteraard maar ’s nachts op de feesten.
Regisseur Eva Husson kaartte de kwestie aan tijdens de persconferentie van haar competitiefilm ‘Les filles of the sun’ (de meiden van de zon). „In Amerika is de kwestie goed uitgezocht door de pers en zijn er veel ernstige gevallen naar buiten gekomen. In Frankrijk lees je er tamelijk weinig over, terwijl hier zeker veel van dat soort affaires zijn voorgekomen. „De Franse pers zou hier wat meer achteraan mogen gaan.”
Haar film is een in ieder geval een toonbeeld van ‘female power’ en gaat over de heldhaftige Koerdische strijders die vechten tegen IS-extremisten. Een indrukwekkende film met de Iraanse actrice Golshifteh Farahani in een overtuigende hoofdrol. De film is gebaseerd op de ware gebeurtenis in een dorp in de bergen dat door IS werd veroverd. Mannen werden geëxecuteerd, de vrouwen verkracht en als seks-slaaf verkocht. De kinderen werden in kampen gestopt waar ze leerden om te vechten.
Uiteindelijk wordt het dorp door Koerdische strijders bevrijd onder aanvoering van een aantal vrouwelijke soldaten die ‘hun mannetje’ staan. „Nu nog zitten veel vrouwen gevangen in dit gebied”, zei Farahani. „Zij verdienen veel meer steun. Als er olie in plaats van melk uit hun borsten zou komen, dan zouden ze meer aandacht krijgen.”
Ze is er van overtuigd dat deze film, die een gooi doet naar de Gouden Palm, niet vertoond kan worden in landen als Turkije en Iran, omdat de boodschap van de film hen niet welgevallig zal zijn.
Farahani woont zelf al lang niet meer in Iran. De regering verkettert haar als vertegenwoordigster van het ‘decadente westen’.
