Het Geluk van Limburg 2.0
Zestig Limburgse jongeren kwamen maandagavond samen. Niet om te borrelen, maar om te praten over hun zorgen en hun dromen. Een Limburgs jongerendebat, om de toekomst van de regio, hun toekomst, vorm te geven. En dat was zo inspirerend en hoopvol. De nieuwsgierigheid, het vuur en geloof. En het gevoel dat er nog zoveel mogelijk is, als we de juiste keuzes durven te maken. Het paste helemaal in mijn week waarin ik twee andere Limburgers hoorde spreken: Olaf Sleijpen, president van De Nederlandsche Bank, en Roger Dassen, CFO van ASML.
Twee mannen met invloed in het land, maar ook met een hart dat klopt voor deze regio. Beiden spraken over Limburg: over de kansen, de bedreigingen, de worstelingen en de hoop. Want het Geluk van Limburg kent zijn schaduw: armoede, gezondheidsverschillen en soms een diepgeworteld minderwaardigheidscomplex.
Wat mij opviel in het verhaal van Olaf Sleijpen, is zijn oproep tot vooruitgang mét visie.
Maar er waaide iets nieuws. De vraag is niet óf Limburg transformeert, maar hóe. We spraken over kansen. Wat als de Einstein Telescope daadwerkelijk neerstrijkt in onze grond? Een buizenstelsel van 10 bij 10 bij 10 kilometer dat zwaartekrachtsgolven kan meten en tegelijk de trots en toekomst van een hele regio symboliseert. Niet alleen goed voor wetenschap en prestige, maar juist voor de mbo’er, de hbo’er, de vakman en vakvrouw die ervoor zorgen dat die machine de komende vijftig jaar blijft draaien. En dat opent de blik van de Universiteit Maastricht weer nog verder buiten de stad en verstevigt vijf decennia na de oprichting de band met Heerlen en de oostelijke mijnstreek. Waar dat eerder al gebeurde in de westelijke mijnstreek en in Venlo. Een nieuw hoofdstuk in een regio die al vaker uit de as herrees.
Wat mij opviel in het verhaal van Olaf Sleijpen, is zijn oproep tot vooruitgang mét visie. Niet vasthouden aan wat was, maar durven hervormen. Zo pleitte hij (net als Roger Dassen) voor een sterker en meer uniform Europa, waarin Nederland zijn kracht niet zoekt in afzondering, maar in samenwerking. Hij sprak over noodzakelijke investeringen in openbaar vervoer en infrastructuur, als zuurstof voor regio’s die weer willen ademen en verbinden, zelfs grensoverschrijdend. En hij durfde het heilige huisje van de woningmarkt te benoemen: de fiscale voordelen voor huiseigenaren moeten op de schop om starters en doorstromers weer een eerlijke kans te geven. Een uitgesproken en progressieve agenda, niet ideologisch, maar toekomstgericht en sociaal-economisch gezond.
Toch liet deze week me ook met een vraag achter. Hoe kan het dat met dit sterke verhaal van de DNB, of een van de grootste tech-spelers in Europa, ASML juist mensen die extra steun, goed beleid en publieke investeringen het hardst nodig hebben, toch vaak conservatief hebben gestemd, zeker in Limburg? Is dat uit wantrouwen. Misschien omdat ze zich niet gezien voelen. Of omdat ‘verandering’ te vaak iets is wat elders gebeurt, in Den Haag, in Eindhoven, in Brussel, maar zelden hier? Of omdat de boodschap onvoldoende of niet sterk genoeg is uitgelegd. Want ik zou dat optimisme en ware geloof iedereen gunnen, als er ook echt iets mee gebeurt!
En daarom waren die jongeren zo inspirerend. Hun vragen en ideeën waren niet cynisch, maar betrokken. Hun blik niet naar binnen gericht, maar naar buiten en gewoon naar voren. Daar, in dat debat, zag ik precies de Limburgse mentaliteit die we nodig hebben: nieuwsgierig, nuchter, en met een gezond verlangen naar vooruitgang. Ik wil geen politieke slogan opdringen, maar de geest van “Het kan wél” klonk en mag best vaker klinken. Van optimisme en geloof, om vervolgens de daad bij het woord te voegen.
Want dat optimistische geloof hebben we nodig. Om vooruit te gaan, samen. Met een open blik, met trots, en met oog voor elkaar. De toekomst van Limburg is niet iets dat ons overkomt. Ze zit in die jongeren die ik sprak. En als we goed luisteren, horen we het al: de toekomst klopt niet alleen aan de deur, ze staat er al. Het Geluk van Limburg 2.0, het boek, de podcast en de musical kunnen worden geschreven.
