Mijn Duitse diesel
Hoe een wereldconcern in grote problemen kan raken, konden we deze week zien bij Volkswagen. In een paar dagen tijd op de beurs met miljarden in waarde gedaald, de baas eruit, ongetwijfeld een stagnatie in de verkoop en nog veel meer ellende. En dat doordat in Amerika ontdekt is dat het bedrijf met opzet verkeerde informatie aan de consument heeft verschaft, om zodoende de verkoop te stimuleren en dus juist iets extra te verdienen.
Waarmee maar weer bewezen is dat wanneer je vals speelt, dat je dat dan in eerste instantie flinke winst kan opleveren, maar vaak uiteindelijk in de put brengt.
Nu zag ik ook nog een bericht voorbij komen dat mogelijkerwijs ook gesjoemeld zou kunnen zijn met het verbruik van de auto waar ik zelf in rij. Nu ben ik bepaald niet de man die rond gaat bazuinen in welke auto hij rijdt. Bovendien ben ik allesbehalve deskundig op dat gebied. Allerlei technische uitdrukkingen die de gemiddelde liefhebber als muziek in de oren klinkt, zegt mij totaal niets. Vraag me niet hoeveel pk’s mijn wagen heeft, of in hoeveel seconden hij optrek naar 100 km/u. Ik zou het niet weten.
Bij aanschaf ga ik ook echt die boekjes niet lezen, waarin alles vermeld staat wat het apparaat allemaal kan. Daardoor vrees ik trouwens maar tien procent van zijn mogelijkheden gebruik. Mijn huidige voertuig schafte ik vijf jaar geleden aan. Nieuw nog wel, hetgeen vroeger doorgaans niet het geval was. In die tijd was ik regelmatig klant van de wegenwacht en was ik genoodzaakt wel te weten hoe je een accu weer aan de praat krijgt. Ook het oliepeil hield ik zelf in de gaten, hetgeen ik een hele prestatie vond voor iemand die duidelijk meer een A-type dan een B-type is, qua opleiding en aanleg dan.
Ik moet zeggen, sinds die nieuwe wagen, inmiddels dus vijf jaar oud, heb ik nergens meer naar hoeven kijken. Hij doet ’t gewoon altijd. En hij rijdt perfect. Bovendien zeer geschikt voor mijn gebruik: de nodige ruimte, veilig, comfortabel ook op lange afstanden, niet te opzichtig of patserig, stevig, met uitstekende vering hetgeen handig is omdat de straten in mijn woonomgeving dezelfde kwaliteit hebben als die in de binnenlanden van Afrika. En bovendien ook nog twee keer zo zuinig dan mijn vorige wagen, dat was een Jeep Grand Cherokee. Dus van mij geen kwaad woord over mijn BMW X3 xdrive 20d.
Maar nu zou het dus kunnen zijn dat de fabriek in de verkoopbrochure toch iets te optimistisch is geweest over z’n verbruik. Ik heb het boekwerk niet meer, het zal wel ergens met de drie kranten die ik dagelijks lees bij het oud papier zijn gekomen. Maar ik meen me te herinneren dat de ingenieurs van BMW iets voorspelden van 5,5 liter per 100 km. Voor een zogeheten SUV is dat spectaculair, vooral omdat het ding nogal kracht heeft. Zelfs ik merk ik het verschil met de andere wagens.
Nou ja, in werkelijkheid – zo kan ik na vijf jaar vaststellen – is het verbruik in mijn geval 6.8 gemiddeld per 100 km. Eerlijk gezegd ben ik daar dik tevreden mee. Ik tank nog maar de helft dan met de Grand Cherokee. Nou kan ik bij de dealer wel een hoop stampij gaan maken, dat de voorspelling in de folder niet helemaal is uitgekomen. Maar je kunt toch op je klompen aanvoelen, dat zo’n fabriekstest anders is dan in het dagelijkse gebruik. Dat besef ik nog als niet-techneut.
Bovendien, ik geloof sowieso niet zoveel van verpakkingen en fabrieksinformatie. Pak bijvoorbeeld voedingsinformatie, een terrein waar ik iets meer belangstelling voor heb. Ik zoek zoveel mogelijk natuurlijke producten omdat ik de spullen van de fabriek nooit helemaal vertrouw. Op pakjes en blikken soep staat de meest fantasievolle informatie. ‘Volgens oma’s recept’. ‘Met extra veel balletjes’. ‘Met verse groenten’. En meer van dat fraais. Dan ben je toch ook naïef als je dat als consument gelooft. Een fabriek maakt geen puur natuur, maar het moet wel verkocht worden, dus wordt het zo smakelijk mogelijk gepresenteerd.
Nee, ik praat die ingenieurs en directeuren van VW niet goed. Maar die grote verbazing dat de fabrieksinformatie niet helemaal klopt, die heb ik niet.
Trouwens, ik hoop over een paar jaren een voertuig aan te schaffen, waar ik helemaal geen diesel of benzine meer in hoef te stoppen. Het verbruik telt dan niet meer. Puur natuur, naar oma’s recept.
Jo Cortenraedt
