Doe kleine dingen met grote liefde
Sinds enige tijd ben ik lid van een serviceclub, een groep bevlogen vrouwen die graag de handen uit de mouwen steken voor een goed doel. Ons motto is: Do small things with great love.
Lange tijd heb ik gedacht dat ‘iets goeds doen voor een ander’ alleen maar kon bestaan uit een groot(s) gebaar. Anders zou het toch niet zo veel uitmaken, meende ik. Inmiddels weet ik dat niets minder waar is. Juist de kleinste gestes maken het grootste verschil.
Een mooi voorbeeld hiervan beleefde ik onlangs. Het was de zaterdag voor het lange Paasweekeinde en ik had bedacht een aantal mensen te verrassen met takken kersenbloesem. Ik kocht vijf ‘boeketten’ bij een buurtsuper en ging ze afleveren bij drie goede vriendinnen, mijn zoon en mijn bejaarde buurvrouw. Overal belde ik op goed geluk aan. De eerste vriendin was thuis en vond het zo leuk dat ze me spontaan uitnodigde voor een lekkere kop thee. Na even gezellig te hebben bijgepraat begaf ik me naar het appartement van zoonlief, die ook in zijn nopjes was met deze onverwachte lentebode. Bij de volgende stops bleken de dames helaas niet thuis, maar gelukkig waren hun wederhelften bereid de takken in het water te zetten. Bij thuiskomst gaf ik het laatste boeket aan mijn buurvrouw, die me zeker driemaal bedankte voor het ‘mooie cadeau’, om nog maar te zwijgen van de lieve bedank-appjes van mijn beide vriendinnen.
Maar ook immateriële hulp – al is die nog zo klein – kan ver reiken. Enige tijd geleden had ik een feestje. Toen ik net had aangebeld, verscheen een kennis naast me aan de voordeur. Bij het zien van mijn cadeautje schrok zij zichtbaar en zei ze dat ze helemaal vergeten was om iets mee te nemen. Omdat ik me maar al te goed kon voorstellen hoe zij zich moest voelen, bood ik spontaan aan dat ik mijn cadeau uit naam van ons beiden zou geven. Probleem opgelost. Ik had het nog niet gezegd of de gastheer opende de deur, ik vertelde mijn leugentje om bestwil en eind goed, al goed want iedereen was gelukkig en het werd een gezellig samenzijn.
Toen ik de volgende ochtend mijn gsm aanzette, zag ik een bedankbericht van mijn kennis. Ze wilde me laten weten dat ze het zo’n attent, spontaan en lief gebaar had gevonden, dat had haar echt deugd gedaan. Ze bood zelfs nog aan om bij te leggen aan het presentje, maar dat was echt niet nodig. Haar bericht maakte dat mijn dag al niet meer stuk kon.
Deze twee voorbeelden illustreren dat oprechte aandacht en een goede timing veel belangrijker zijn voor de positieve impact die je hebt op je medemens dan de grootte van het geschenk of gebaar. Een klein gebaar uit grote liefde kan zelfs levens redden, getuige het prachtige boek Chicken soup for the soul waarin talrijke persoonlijke verhalen zijn opgetekend die hiervan het bewijs leveren. De zoveelste bevestiging dat mensen sociale wezens zijn die de oerbehoefte hebben om gezien en gehoord te worden, zowel in figuurlijke als letterlijke zin.
Daarom probeer ik tijdens wandelingen of het doen van boodschappen altijd even oogcontact te maken met passanten. Als dat lukt groet ik ze en glimlach ik even naar hen. Vrijwel altijd krijg ik een glimlach terug. Soms ontstaat er in het voorbijgaan zelfs een kort praatje. Telkens als iemand mijn glimlach beantwoordt of op mijn opmerking reageert met een kwinkslag ervaar ik een moment van geluk en verbondenheid. Onderzoek heeft uitgewezen dat dit ‘besmettelijk’ is want de aangesprokene is daarna eerder geneigd ditzelfde te doen bij een ander.
Kom dus uit je comfortzone en probeer het eens. De wereld zal er alleen maar mooier van worden.
