Theater ook voor kinderen een prachtige ervaring
Wellicht hebben jullie eerder deze maand het artikel voorbij zien komen waarin melding werd gemaakt van het feit dat de bezoekersaantallen voor de Limburgse theaters flink zijn gestegen. Het deed mij meteen herinneren aan een van mijn eerste theaterbezoeken. Ik was nog erg jong, een jaar of vijf, toen ik met mijn moeder en mijn zusje Perô of de Geheimen van de Nacht bezocht. Wellicht niet het eerste uitstapje waar je aan denkt, met jonge kinderen. Maar aangezien mijn moeder afgestuurd is als docent theater aan de toneelacademie Maastricht, was een bezoek aan het theater in ons gezin geen onverwachte keuze.
De voorstelling van Speeltheater Holland heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Vooral het beeld van de twee witte huizen, die door de zwarte achtergrond nog meer in het oog sprongen, kan ik me nog heel goed voor de geest halen. Het ene huis van Perô de bakker, het andere huis van de door hem in stilte beminde wasvrouw Colombina. Ze zijn als dag en nacht: Perô werkt slechts in het licht van de maan, te midden van het opstuivende meel, terwijl Colombina droomt over haar kraakheldere witte lakens, drogend in het licht van de zon.
Op een dag gaat Colombina er vandoor met de huisschilder Paletino, en hangt er een bordje op haar deur: ‘Wegens huwelijksreis gesloten’. Ook Perô sluit zijn deur nu hij weet wat het is dat hij mist: gesloten wegens liefdesverdriet. Gelukkig loopt het verhaal, gebaseerd op het kinderboek van Michel Tournier, goed af. De schilder bleek tegen te vallen, en Colombina mist het heerlijke brood van Perô.
De muziek, gecomponeerd door Guus Ponsion, het decor, het spel en de poppen speelden allen een even belangrijke rol in het vertellen van het verhaal. Zo heeft het theater de kracht een verhaal over te brengen, en wel zodanig dat je het nooit meer zult vergeten. Soms denk ik zelfs dat de herinnering aan deze voorstelling een rol gespeeld heeft in mijn beroepskeuze: ik specialiseer mij immers in het maken van ruimtelijke visuele vertellingen. Zo is in mijn ogen het vormgeven van een tentoonstelling niet ver verwijderd van het vormgeven van een theatervoorstelling. Alle facetten worden ingezet om de boodschap over te brengen, en een blijvende indruk achter te laten.
Ik ben overigens niet de enige die Perô of de Geheimen van de Nacht zo kon waarderen. Als coproductie met Childsplay, Tempe AZ is de voorstelling in 2016 nog 25 keer opgevoerd in de Verenigde Staten.
Dus voor de kersverse ouders onder ons die het inmiddels een beetje gehad hebben met de uitstapjes naar de speeltuin: overweeg eens het theater, wie weet laat het ook een onvergetelijke indruk achter op jouw kleintjes!
