Met thuiswerken kom je nog eens ergens
Terwijl ik dit typ zit ik in mijn zeer ergonomisch-onverantwoorde tuinstoel, te luisteren naar de duiven en te genieten van de wind in mijn haar (je ziet het voor je, he?). En toch ben ik aan het werk. Iets wat ik in een eerder tijdperk nooit voor mogelijk had gehouden.
Het heeft even geduurd, maar ook ik ben verlost van systeemplafonds, groezelig tapijt en jaloezieën die eigenlijk nooit naar behoren hebben gefunctioneerd. Jawel, ik ben een trotse thuiswerker (1-0 voor de pandemie!). Nu heb ik de luxe van een ruime eengezinswoning, waardoor ik daadwerkelijk ruimte heb voor een kantoor in huis. Oké, het is een kantoor/ logeerkamer, maar als ik eerlijk ben komen er nog maar bar weinig mensen logeren en staat dat bed er eigenlijk meer voor mij en mijn tussentijdse werkinzinkingen.
Maar goed: ik heb een kantoor. Er is een heus tweede scherm aan te pas gekomen, en een soort van verantwoorde bureaustoel. Ik heb deze uitgezocht op zijn looks, zonder te proefzitten – want: online gekocht, laat het mijn vader niet horen – maar het is een verbetering ten opzichte van de eetkamerstoel waar ik voorheen op vertoefde. Het ‘bureau’ is een mooie Scandinavische eettafel, en de kasten zijn nog oud. Ik wacht nog steeds op de ultieme tip voor een goede kantoorkast: functioneel, mooi, maar ook niet te aanwezig. De muren zijn diep donkerblauw, wat mij in elke Teams-meeting omhult in een soort mysterieuze sfeer, vind ik zelf. Mogelijk zien mijn videobelgenoten mij hierdoor meer als de bezitter van een duister gothic-hok, maar zolang ik het hen niet vraag kan ik doen alsof dat niet zo is.
Het leukste aan deze inmiddels sociaal geaccepteerde iedereen-werkt-thuis-fase vind ik nog dat je – of je het wil of niet – bij iedereen een kijkje achter de voordeur krijgt. Wanneer bij je online sollicitatiegesprek je gesprekspartner inbelt vanuit een kledingkast (echt gebeurd), zul je hem toch nooit meer hetzelfde zien. Ik heb inmiddels ook heel wat kinderkamers, dierenbehangetjes en washokken (‘goede wifi!’) voorbij zien komen.
Dus, sportief als ik ben, probeer ik ook mijn achtergrondjes afwisselend te houden. Ik zit dus graag voor mijn donkere muur, af en toe bij de tv, in de eetkamer of lekker in de tuin. Geef ik iedereen een mooie binnenkijker mee, en ik kom nog eens ergens. En dan maar zeggen dat thuiswerken saai is.
