Curvy modellen maken sinds zeer korte tijd veel los in de modewereld. Waar vroeger alleen de ultrakleine maatjes op de catwalks te zien waren, maken curvy en plussize modellen nu plaats voor meer diversiteit in de fashion industrie. Iets dat ik als gunstig ervaar. Voor de samenleving én voor mezelf. Want zoals de meesten van jullie weten ben ik parttime schrijfster en voltijd werkzaam als (curvy-)model.
De curvy trend brengt echter ook bedenkelijke situaties met zich mee. Zo kwam ik er voor de zoveelste keer achter dat ik weer gefatshopt ben geworden na een campagne.
Wat is het verschil tussen curvy en plussize?
De opvattingen van wat de correcte definitie van een curvy model is, maakt altijd veel tongen los. Want als ik zeg dat ik werkzaam ben als model kijkt men mij van top tot teen aan en blijft men vooral even pauzeren bij mijn heupen en zie ik ze denken. ‘Moet je daar dan niet mager voor zijn? Jij bent toch niet slank genoeg?’ Vertel ik ze vervolgens dat ik werkzaam ben als curvy model, dan is het onmiddellijk dat het niet aan me af te zien is dat ik ‘curvy’ ben. Het eeuwige verhaaltje…
Curvy betekent letterlijk dat je een S-lijn in je figuur hebt zitten, dus zelfs meiden met een maatje 34 kunnen een curvy lichaam hebben. Kijk maar naar Yolanthe (Sneijder Cabau). Zij is ontzettend slank maar heeft door haar vrouwelijke rondingen een duidelijk zandloper ‘curvy’ figuur.
Een curvy figuur en een curvy model is daarom niet hetzelfde. Van oorsprong hebben we de straight size modellen, die we – als we het over hokjes plaatsen hebben – kunnen stoppen in het ‘dunne modellen hokje’. Hierna volgen de curvy modellen. Je wordt eigenlijk in de categorie curvy model gezet wanneer slechts een paar centimeter boven de maten van een ‘straight size model’ zat. Hetgeen niet heel moeilijk is, want heupen van 90 centimeter is voor veel meiden lastig te behalen én te behouden. Vandaar dat er veel voormalige ‘skinny modellen’ naar de categorie curvy modellen overvloeien. Curvy modellen was altijd in essentie maat 38 – maat 42. Maat 44 en groter werd de categorie plussize.
Natuurlijk klinkt curvy veel vrouwvriendelijker, speelser en sexy dan plussize. Dus wat de laatste jaren gebeurde op social media is dat we zagen dat veel plussizers zichzelf curvy gingen noemen omdat ze graag van die vervelende naam af wilden. En met maatje 48 kun je ook trots zijn op je rondigen; je curves. Gelijk hebben deze dames! Maar hier komt dus wel de hedendaagse verbazing en verwarring vandaan wanneer ik zeg dat ik als curvy model werkzaam ben, omdat de lijn tussen curvy en plussize momenteel vervaagd is. Vandaar dat ik hoop dat we ooit gewoon allemaal kunnen zeggen dat we ‘model’ zijn en dat niemand verder door hoeft te vragen naar specificaties omdat het normaal is dat modellen in allerlei soorten, maten en kleuren voorbijkomen.
Dubbele kin is in
Onlangs kreeg ik verschillende berichten van mensen die mij in de schappen zagen liggen van een grote Duitse keten. Hartstikke grappig die selfies naast de schappen met mijn gezicht erop en altijd leuk om te weten welke foto’s de publicatie hebben gehaald. Totdat ik een Instagram DM ontving met begeleidende tekst: ‘I really don’t understand why **** (merknaam) makes you look bigger’.
In eerste instantie moest ik keihard lachen en stuurde ik de foto door in de groepsapp van mijn beste vrienden. Een goede dosis zelfspot heb ik wel en de Photoshop skillz van de editor waren voorzichtig gezegd ook niet al te goed, wat het nóg hilarischer maakte. Zo groeide er een lichtelijke quasimodo bult uit mijn rug/nek en was er een dubbele kin gefotoshopt. Ook was mijn hele gezicht veel dikker gemaakt en van mijn ranke nek was echt niets meer over. En dan ben ik nog niet eens begonnen over mijn taille…. Welke taille?
Nadat ik was uitgelachen, dacht ik aan alle andere keren dat ik dikker ben gefotoshopt. Want ook al kan ik erom lachen, ik kan me voorstellen dat niet alle modellen dit kunnen waarderen. Hoewel ik pro-curvy en diversiteit ben, vraag ik me wel af waar we mee bezig zijn als het fatshoppen van modellen normaal gaat worden. Daarnaast zijn mijn maten bij het merk gewoon bekend en paste alle kleding goed, dus waarom dan niet direct een model boeken met een vele grotere maat?
Bij voorafgaande fatshop-voorvallen shopten ze mijn lichaam voller en bleef mijn gezicht zoals het was. Alsof het realistisch is om met een grotere maat dan wel nog zo’n smal gezicht te hebben? Zeker omdat veel van dit soort shoots de insteek hebben om er juist te zijn voor vrouwen met grotere maten en bodypositivity en diversiteit te benadrukken. Te laten zien dat niet alles perfect hoeft te zijn volgens het ‘westerse ideaalbeeld’.
Verder lijkt ook iedereen te denken dat je als curvy model in een happy-de-peppie my little pony-industrie leeft en je 24/7 hamburgers kunt eten. Maar we hebben nog steeds met dezelfde modewereld te maken, waarbij je stevig in je schoenen moet staan en waarbij er veel concurrentie is. Daarnaast ben ik met mijn ‘tussenmaat’ vaak moeilijk in een hokje te plaatsen voor klanten. Zo krijg ik vaak genoeg te horen van bepaalde klanten dat ik meer moet eten en moet aankomen omdat ze willen dat ik een maat groter draag. Terwijl ik voor een andere (lingerie-)klant bijvoorbeeld ben vervangen voor een blondine die dezelfde maat had als ik, maar dan vele malen meer afgetraind was.
Dus bij die lingerieklant willen ze weer een soort van Instagram ideaalbeeld zien, iets wat bijna geen enkele vrouw heeft: een volle maat maar met een buik van een fitnessmodel.
Daarnaast moeten curvy modellen ook trainen en in shape blijven. Zo heb ik voor een grote lingeriecampagne in mei een personal trainer in de arm genomen die 4 à 5 keer per week met mij trainde en me een eetschema gaf om binnen een paar weken curvy-fit te zijn. Ook ik was gedurende deze periode megachagrijnig en heb met keukenkastjes liggen gooien. Want ook al heb je een maatje meer, men wil toch een bepaalde ‘droom’ verkopen.
Vervolgens wil een andere klant juist weer de echtheid van de vrouw zien en cellulitis en vetrolletjes in de campagnes benadrukken. Het is dus altijd de vraag wat de klant wil. Als model met maat 40/42 val je net een beetje tussen twee categorieën in. Daarnaast ben je als model (plat gezegd) ‘een product’ dat verkocht moet worden. Dus je kijkt hoe je jezelf het beste kan marketen. Is dat als curvy model? Of ben je daar niet vol genoeg voor en moet je bijkomen? Of is dat als slanker model; maar ben je daar niet afgetraind en slank genoeg voor?
Het blijft een dingetje en tegenwoordig zie ik vooral de interesse voor veel modemerken van twee uitersten. Slank of juist echt een duidelijke grotere (plussize-)maat.
Ik kan niet wachten totdat het om mensen gaat en niet om maten. Want als we spreken over bodypositivity gaat het nog steeds om ‘body’; een lichaam, niet om een persoon. Ik kan niet wachten totdat we in deze industrie mogen zijn wie we zijn.
