John Travolta familyman

Auteur: Jo Cortenraedt

Legendarische acteur van Saturday night fever en Pulp fiction is nooit weggeweest. Cannes 2018 kreeg minder grote sterren over de vloer dan gebruikelijk, maar eentje sprong er zeker bovenuit: John Travolta twee uur lang sprak hij met journalisten en filmliefhebbers over zijn grillige carrière en zijn persoonlijke gewaarwordingen.

Zijn komst naar Cannes was geen toeval. Maar liefst veertig jaar eerder liep hij er ook over de rode loper bij de première van de film Grease. „We wisten toen dat we historie konden schrijven, omdat de hele wereldpers de film zou zijn,” vertelt hij met een zachte, vriendelijke stem. „Maar dat het succes zó groot zou zijn, nee, dat had niemand verwacht. En zeker niet dat de film zelfs onder de huidige jeugd nog populair is.”Het was een jaar nadat de in New York geboren Travolta al bekend werd met de discofilm Saturday Night Fever. Zijn danspassen werden eindeloos door miljoenen mensen geïmiteerd. „Ik besefte toen al hoe belangrijk muziek voor een film is. In deze films draaide het daar helemaal om, maar ik denk ook dat in andere genres muziek bepalend kan zijn voor de beleving in de zaal. In veel grote films door de geschiedenis heen zie je dat heel vaak.”Hoe succesvol zijn rollen ook waren, na deze twee grote successen werd het een tijd stil rond hem, omdat hij te zeer verbonden werd aan het genre muziek-film. „Dan denken ze dat je niks anders kunt en dat dit ook je persoonlijke voorkeur is. Terwijl ik zelf houd van de meer artistieke films, met een voorliefde voor de Franse en Italiaanse.”

czvzv

TARANTINO

Na een korte opleving met Look Who’s Talking werd het andermaal stil, totdat hij in 1994 door Quentin Tarantino gevraagd werd voor de cultfilm Pulp Fiction waarmee hij een Oscarnominatie behaalde. „In feite werd ik toen door het publiek herontdekt. Ik werd door Quentin uitgedaagd om mijzelf opnieuw uit te vinden in deze film. Marlon Brando, een van de grootste acteurs ooit, zei me eens dat je nooit in een film moet spelen als de regisseur niet helemaal voor je gaat. In dit geval voelde ik het volledige vertrouwen. Met deze film keerde ik hier terug in Cannes, dat was een soort flashback. We hadden het grote succes van Pulp Fiction met de Gouden Palm niet verwacht.” Travolta werd nu ook door de filmwereld serieus genomen als veelzijdig acteur. Dat leverde hem tal van nieuwe rollen op, onder meer in de films Get Shorty en Face/Off. „Dat die niet allemaal succesvol waren, maakte me niet zoveel uit. Ik heb geen spijt van mijn keuzes. Ik heb volop geleefd. Achteraf gezien speelde ik soms in mindere films. Maar als je in jezelf blijft geloven, ook als de telefoon niet rinkelt, dan blijf je overeind. Bij acteren gaat het om het gevoel, er zijn geen regels. Je hoeft je niet met een personage te identificeren, maar je moet je er wel in kunnen verplaatsen, dat is een verschil. Ik oordeel ook niet over personages, zoals bijvoorbeeld nu in mijn nieuwe film Gotti over de maffia. Was op zich fijn om te spelen, dan moet je niet gaan moraliseren als acteur.”

SCIENTOLOGY

Over Travolta zelf wordt wel eens moraliserend gesproken en geschreven vanwege zijn lidmaatschap van de Scientology Church. Hij speelde de hoofdrol in de film Battlefield Earth, waarvan hijzelf ook de producer was. Dit is een verfilming van een sciencefictionboek van L. Ron Hubbard, de stichter van Scientology. De film kreeg een slechte pers. „Ik zoek naar stabiliteit in een wereld van chaos. Die vind ik in de eerste plaats bij mijn vrouw (actrice Kelly Preston, red.) en mijn kinderen. En ja, ik interesseer me voor scientology. Daar doe ik niemand kwaad mee. Ik ben geen man van tegenstellingen. We zijn allemaal gelijk op deze planeet. Ik zoek niet naar de verschillen met andere mensen, maar naar de overeenkomsten. Ik probeer positief en productief te zijn.”Dat wil niet zeggen dat John Travolta steeds met de zware kant van het leven bezig is. „Oh nee, ik kan me best ontspannen. Zo doe ik met Harrison Ford aan autoracen. Zelf heb ik nog een Falcon. Tja, dat is mannenspel. Ik heb best lange perioden gehad dat ik triest was, toen de volgende successen uitbleven. Daar zit ik nu niet meer mee. Met twee Oscarnominaties, drie Golden Globes en de prijzen hier in Cannes heb ik genoeg prijzen in de kast. Je kunt niet altijd pieken. Niet elk kunstwerk van Picasso was een meesterwerk.”

knipsel-506