Luis Salazar, Baskisch-Luikse schilder exposeert in Maastricht
De Baskische schilder Luis Salazar, die al jaren in Luik woonachtig is, exposeert van 21 november tot 22 december bij Chez Sam in het centrum van Maastricht. De Limburgse hoofdstad komt zo in het rijtje van veel internationale steden waar de vurige Bask gedurende zijn leven als kunstenaar geëxposeerd heeft zoals Brussel, Antwerpen, New York, Frankfurt, Sint Petersburg, Amsterdam en Rome.
Zijn vurige temperament komt niet alleen tot uiting in zijn kleurrijke schilderijen. Ook in een gesprek is Luis Salazar (1956) een gedreven persoonlijkheid.
Op tienjarige leeftijd arriveerde hij in Luik omdat zijn ouders het niet pluis vonden onder het regime van dictator Franco in Spanje. De stad Luik koestert hem als kunstenaar en het gerenommeerde museum La Boverie wijdde in 2019 een grote expositie aan zijn hele oeuvre.
Baskenland en Luik, qua temperament zijn de verschillen niet zo groot, want de Waalse stad aan de Maas wordt niet voor niets ‘de vurige stad’ genoemd. In deze stad, waar hij nog altijd woont, heeft hij de kunstacademie doorlopen.
„In die tijd waren veel studenten bezig met richtingen zoals video, installaties en dergelijke. Maar ik wilde vanaf het begin schilderen en raakte geïnspireerd door de Romeinse schilders uit de eerste eeuw na Christus. Alleen koos ik voor een meer abstracte vorm. Maar niet zo maar wat kleuren bijeenbrengen. Al mijn werken zijn wel degelijk composities, al zie je nagenoeg geen rechte lijnen. Ik ben geen Mondriaan. De bewondering en tederheid die ik voel, komen tot uitdrukking in mijn werk. Mijn grootste inspiratiebron is mijn Luikse vrouw Geneviève. Zij is professor in de literatuur geweest en ze heeft mij altijd geholpen. Zeker in de beginjaren toen ik met mijn werk nog niks verdiende en we toch twee zonen moesten grootbrengen.”
Inmiddels is dat allemaal anders. Salazar heeft voldoende internationaal succes om de kost te verdienen en hij wordt veel gevraagd voor exposities. „Ja, ook in Spanje, daar heb ik ooit in Barcelona nog eens samen geëxposeerd met Corneille. Alleen in Baskenland hebben ze me nooit gevraagd. Vreemd maar dat heeft misschien een politieke oorzaak. Ik heb me altijd kritisch uitgelaten over de situatie daar, mogelijk heeft dat tegen mij gewerkt. Maar ik kan nu eenmaal niet mijn mond houden, ik zeg wat ik denk. Kennelijk heeft dat de koning van Spanje niet weerhouden om mij het kruis van de officiersorde te overhandigen. Een onderscheiding met een katholieke oorsprong, en dat voor een overtuigd republikein.”
Hij moet er mee lachen. „Ik ben honderd procent atheïst en humanist. Al kan ik bepaalde religieuze schilderijen heel mooi vinden, qua manier van schilderen. Maar ik doe wat ik wil. Eten, slapen, vrijen en schilderen. Ik moet ook ooit sterven, maar ik wil niet. Daarom blijf ik schilderen.”
Mariastraat 13, Maastricht (NL) – lambrecth.foundation.nl
